17 jaar een heel leerzame (en mooie) ervaring rijker. Die ervaringen heb ik opge
schreven in mijn dagboek. Daarna heb ik nog zo'n vijf jaar gewerkt bij de familie
Tol. Een leuke tijd. De jongens vroegen me een keer om hun broeken op te persen
voor een speciale gelegenheid; daar kreeg ik dan een gulden per broek voor, een
mooi extraatje. Dank je wel Kees en Dick! Met veel plezier denk ik terug aan mijn
jeugd en alles daarna. En van Tiny Verduin werd ik: Tiny Kooijman-Verduin
Cok Magielsen-Verduin
Op een gezin met zeven dochters werd vaak een beroep gedaan. Om in andere
gezinnen in de huishouding te helpen en op de kinderen te passen. Zo heb ik heel
wat huizen in ons dorp vanbinnen gezien. Om te beginnen bij dokter Destrée, waar
Moeder ook vroeger gewerkt had en waar ze heel lekker heeft leren koken van
mevrouw Destrée. Vader moest wel erg wennen aan dat moderne eten. Hij was het
door-en-door gaargekookte eten bij hem thuis gewend. Later vond hij het heerlijk!
Moeder was één van de eersten op het dorp die een elektrisch fornuis kreeg.
Mevrouw Destrée was geloof ik de allereerste. Er werden dus tussen hun beidjes
veel tips uitgewisseld. PANNEN met eten werden er gekookt, LITERS soep.
Kwamen er gasten bij, dan
werd er water en bouillon
blokjes bij gedaan. Vier liter
pudding werd er voor de
zondag gekookt, met
bessensap, heerlijk! En op
zaterdag bakte Moeder altijd
brood. Wij zorgden er al Lijd
voor thuis te zijn als het
brood uit de oven kwam.
I leel lekker dat warme brood
met boter en suiker. Daar
kon geen gebak tegenop!
Riet Kerssens-Verduin
Dit is een voorbeeld van wat bij ons thuis zo al gebeurde: Maggie, Niek en ik, Riet,
na het eten gauw naar buiten. Dat mocht wel. Maar dan ook gauw weer binnen
komen als vader riep. Maar wij hoorden dat gewoon niet! Vader riep dan "En nou
als de donder naar huis!". Hij stond klaar om de hoek van het boetje om Niek,
Maggie en ik ook vanzelf, te straffen. Wij renden als de bliksem naar binnen, eerst
Tevreden en gelukkig...
