Tiny Kooijman-Verduin
"Beelden uit mijn kinderjaren, uit mijn jeugd zo vrij en blij" ...één van de vele liedjes
die moeder altijd zong. En dan met Sinterklaas mochten we stoeltje zetten, dan
waren we voor dag en dauw wakker. Op ieder stoeltje lag altijd een schrift met een
potlood, én iets wat je graag hebben wilde. In het schrift schreef je eerst heel netjes,
maar langzamerhand werd het minder. Kerstmis; naar de Nachtmis. Als er sneeuw
lag, hoorde je die knerpen onder je schoenen. Uit de kerk vandaan mocht je zelf je
brood smeren en stond er een kaarsje naast je bord. En ik zie nog de witte en rode
papieren kerstklokken hangen in de kamer. Wat een warm gevoel gaf dat. Op
zondagmiddag gingen we saussies (doppinda's) pellen op het tafelkleed. Op zondag
gingen we weieens aan de wandel. Mijn vader liep toen al achter de kinderwagen;
heel Sint Pancras stond voor de ramen te kijken, want dat was toen nog helemaal
niet gebruikelijk. Mijn vader trok er zich niks van aan.
Met zus Cok ging ik altijd lekker prutten en met slakken
spelen; er is een foto van gemaakt door een straatfoto
graaf. Gelukkig heeft Moeder die toch kunnen kopen;
bedankt! Moeder zal niet altijd blij mee geweest zijn met
ons geprut, maar maakte er eigenlijk ook niks van.
Tiny en Cok aan het prutten (1937)
