van dat zure Duitse brood bij zich dat neef Arie pikte. Maar dat zagen ze, dus wij
hard wegrennen! De soldaten kregen ons niet te pakken. Ze vonden het wel leuk,
denk ik nu... Ik weet ook nog goed van de gaarkeuken bij Keizer op de Bovenweg
(t.o. waar nu mijn zus Coi woont). Maar wij hebben daar gelukkig nooit gebruik van
hoeven maken, want we hadden zelf genoeg.
En dan later naar de lagere
school in Oudorp. Hardlopend,
zowel heen als terug, op mijn
klompen. En als ik vrij was
van school ging ik helpen op
het land. Bijvoorbeeld planten
aangeven bij Jaap Wit of bij
Duif-Balder en niet te vergeten
bij Kees en Jaap Snijder uit
Huiswaard. Ook moest uit
school weieens een schuit kool
wegbrengen en met de hand overladen. Dat was dan voor de veiling in Langedijk.
Zo ging dat bij veel leeftijdgenoten.
Brand in de schuur van Arie Klanker
Wat wil het geval? Op het moment dat de (vrijwillige) brandweer vergadering had bij
café Forrer (nu Rust Wat), brak er brand uit in de schuur van Klanker, onze buur
man. Ik rende naar het café en riep "brand bij Arie Klanker!". Ik kreeg de sleutel
van het brandweergebouwtje in mijn handen gedrukt door Metzelaar. In dat
gebouwtje stond een kar op fietswielen met daarop al het blusmateriaal. Ik moest
met die kar zo snel mogelijk naar de Benedenweg. Daar aangekomen waren de
burgemeester (Schellinger) en een paar brandweermannen er al. De burgemeester
ging de slangen wel even koppelen...maar dat kon hij natuurlijk niet. Ik zei:
"Geef hier dat ding!" en ik had het zó voor mekaar. Hij heel kwaad: "Waar bemoei
je je mee!". Ik zei toen: "Dat heb ik van m'n vader geleerd". Ondertussen was het
hele korps gearriveerd (nog nuchter gelukkig...).
Door Tamis-Verduin
De ruimte die we hadden... Vanuit het luik kon je zelfs de Grote Kerk zien en ook
nog hoe laat het was. Er was altijd plaats voor logees. In de oorlog hadden we 4 tot
5 onderduikers. Als er onraad was verstopten ze zich in de boet onder een stapel
Jan, Arie en Jaap in de schoolbank (+/- 1948)
73
