Ik heb me erg verwonderd over het nimmer
aflatende enthousiasme waarmee Marcel
Nieuwland te werk ging. Hij was er ook goed
in om dingen te regelen, contacten te leggen,
mensen te enthousiasmeren en mensen voor
zijn karretje te spannen. Mooi om Marcel te
zien opbloeien tussen al die nieuwe en jonge
medewerkers. Hoewel Marcel qua leeftijd al
wat verder van het jeugd- en jongerenwerk
in Sint Pancras stond, had hij dezelfde
toewijding als vanouds en wist ie iedereen enthousiast te maken voor Pancpop.
Hij voelde zich niet te groot, maar ook niet te klein om de kar te trekken. Op de
dag zelf hield ie een aantal keren een peptalk voor alle medewerkers. Dat werkte
echt! De dag zelf verliep erg leuk en gemoedelijk. Marcel was de kartrekker, de
leider. Hij was mans, had een grote mond,
maar hij maakte het ook waar. Hij kreeg
dingen voor elkaar door het gewoon te doen!
Mooi om te zien!
Muziek haalden we uit ons eigen kringetje.
Ik kende veel muziekkanten en zij kende
weer andere muzikanten etc. Het doel van
het popfestival was om mensen een leuke
dag te bezorgen en zeker niet om er geld aan
over te houden.
Door de jaren heen is er heel wat afgeregeld en georganiseerd door een heleboel
mensen. Dat de naam van Marcel Nieuwland continu terugkomt bij elk popfestival
is opmerkelijk te noemen. Wie ik ook gesproken heb, iedereen kijkt erop terug, als
een mooie tijd waarin we allemaal streefden naar hetzelfde doel, namelijk, "mensen
een mooi festival bezorgen". Bovenstaande is slechts een fragment van al die mooie
popfestivals die er zijn geweest. Het is onmogelijk om volledig en compleet te zijn,
aangezien de historie van het Pancpop-festival te omvangrijk is. Het is slechts een
teaser voor het geheugen voor hen, die het voorecht hebben gehad dat ze erbij
mochten zijn.
Dennis Bakker
Tate Younger, links Wigert Dronkert
John Vermeet: die het erg
warm had die dag.
133
