(Melodie: The streets of New York. tekst: Jan Steltenpool)
BOUWER
Ik was dertien jaar oud en moin vader zee: "Zeun,
hoor 's hier, jij gaan nou met moin mee nei de bouw.
Alle dage nei skoöl vond je toch al niet foin.
Alles wat je moet wete, dat leer je van moin."
Dat ik kreeg een paar hutte en een kruipersbroek
en een pet op en vedder gien poespas.
En toen was ik een bouwer en vader z'n knecht.
Ja, zö ging dat toen in Sunte Pancras.
As ik 's ochens nag lekker in moin warme bed lag,
riep vader nei boven toe: "Joon, 't is toid!"
En den zat ik om voif uur m'n stikke te smeren.
M'n vader en ik, d'r werd vedder niks zoid.
Den de deur uit nei 't wikkie, want deer lag de skuit.
En den kloetend 't Ambacht in, zonder geluid.
Ik genoot van de stilte en van de netuur.
Altemet onderbroken deur 'n kort: "Mögge buur!"
Ik ben nou oigen baas, dat bevalt moin heêl goed.
Want ik hew een metör, 't hoeft niet meer met de kloet.
Met acht akkers in 't Ambacht, ure kwoit met de skuit.
Het gaat nou heêl wat gauwer, want een mens wul vooruit.
De mensenbeul hiet nou gewoon weer een oit,
want m'n Agria trekt 'm deur 't bouwland.
En zö koetel ik vedder en studder ik deur.
Ja, zö ging dat toen in heêl Westfriesland.
88
