Over andere personen die mogelijkerwijs bij de Twuyvermolen betrokken zijn geweest in pak weg de eerste 250 jaar is ons nog niet zo heel veel bekend. Ook over hoe het de molen zelf verging tasten we een beetje in het duister. Maar als we uiteindelijk het zeventiende eeuwse handschrift onder de knie hebben gaat er misschien wat licht schijnen. Wat we nu wel weten is dat de molen oorspronkelijk was uitgerust met een scheprad (funderingsresten zijn in de molen nog te zien), maar even als de meeste andere molens in de omgeving eind 19e eeuw werd voorzien van een vijzel. Dit laatste gebeurde om de capaciteit te vergroten en zo de concurrentie met stoom- en later elektrische of dieselgemalen aan te kunnen. Maar het heeft niet mogen baten. Rond 1924 is de Twuyvermolen, die sinds de 18e eeuw waarin molens meL letters werden aangeduid ook wel Molen A werd genoemd, buiten bedrijf gesteld. Vijzel met Casijn Jong Enkele jaren later is het gaande werk verwijderd. Pas in 2010 is er opnieuw een bovenwiel, een koningsspil, een boven- en onder bonkelaar en een vijzel met vijzelrad geplaatst. De enige functie die nog een lange tijd overbleef was die van seinmolen. Middels licht- en/of vlagsignalen kregen de andere molenaars, wanneer de waterstand daartoe aan leiding gaf, het sein om te gaan malen. Maar wie kijkt met romantische ogen zal ook die functie best op waarde weten te schatten, toch? Vijzel en koningsspil van boven 73

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Klin - Sint Pancras | 2015 | | pagina 72