Pijlsnel promoveerde het le handbalelftal naar de districtsklasse en dat was niet
zomaar wat in die dagen. Als je eerste werd in je afdeling moest je vervolgens in een
promotiepoule bewijzen dat je een waardig promovendus was. Dat lukte het eerste
damesteam in 1947. Vervolgens moesten zij dus handballen in Amsterdam, Bussum,
Amersfoort en nog verder. Dat hielden zij vol tot 1953 toen degradatie speelde.
Dit was ook het jaar dat Vrone-handbal een herenteam kreeg. Het herenhandbal was
echter geen lang leven beschoren. Twee jaar later werd het alweer opgeheven. De reden
waarom was op z'n zachtst gezegd markant. De meeste mannelijke leden kwamen
uit het katholieke Zuideinde en konden zoveel vrouwelijk schoon, zoals dat bij Vrone
ronddartelde, niet weerstaan. Er ontstonden heel wat verkeringen tot gruwel van
meneer de Pastoor. Hij sprak alras de ban uit over het handballen van zijn mannelijke
onderdanen bij Vrone en toen was het gauw gedaan met het herenhandbal.
De sfeer was erg goed, ook in relatie tot de voetbalafdeling. Eigenlijk kon je niet van
een aparte afdeling spreken want handbal was volledig geïntegreerd. De speelsters
verzorgden bijv. de voorwedstrijden van het le en 2e voetbalelftallen, waardoor het
bestuur regelmatig met boetes werd geconfronteerd. Wat was er aan de hand. Vrone
had in die dagen slechts één kleedhok en we weten allemaal hoeveel tijd vrouwen
nodig hebben voor hun garderobe. Daardoor begonnen de voetbalwedstrijden
regelmatig te laat en dat werd in die tijd flink beboet, (fl 0.85)
HCl Nederlands kampioen 2015
47
