Conclusie Kade en koop zijn te onwaarschijnlijk om in aanmerking te nemen. Bocht is totaal ongeloofwaardig. Koe is - zeker in die tijd en in deze regio - wat mij betreft onwaarschijnlijk. Blijft over: koog, welk woord bovendien zeer gemakkelijk in koe kon veranderen. En het is mogelijk dat er één of enkele kogen langs de dijk lagen. Deze zijn misschien later als gevolg van erosie verdwenen, toen de Rekere in de dertiende eeuw met grote kracht het land binnendrong. Of ze zijn bij de aanleg van de Pettemervaart in 1531 vergraven.12-' Maar al weten we dan ook niet precies hoe de liggen van deze koog of kogen was, de oorsprong van de naam Koedijk is zeer vermoedelijk Coechdijk. Noten 1.) Merkwaardig genoeg had Marianne Teunis dezelfde ervaring: het niet kunnen terugvinden van een webpagina met koe bocht. 2.) http://gtb.inl.nl/, Vroegmiddelnederlands Woordenboek: coe. Maar het woord moet veel ouder zijn, gezien de gemeenschappelijke Germaanse oorsprong van koe, kuh, ku, ko, cow, k r. 3.) G. Kalverdijk, in: Warmenhuizen meer dan 4 eeuwen water- en veldnamen, St. COOG, p. 4. 4.) De Cock, 1965, p. 237. (Het was de oude westelijke dijk van Rekere.) 5.) http://www.vocsite.nl/woordenlijst/index.html7ofM50 6.) Glossarium Nederlands Landschap, http://davdree.home.xs4all.nl/NL/glossarium.htm 7.) Zie o.a. J.K. de Cock, 1965, hoofdstuk V. 8.) http://www.meertens.knaw.nl/nfb, bij de naam Koedijk 9.) Als 8. Marianne Teunis heeft dit toponiem niet in haar databanken kunnen vinden. 10.) De Herenkoog lag ten noorden van Aartswoud en is in zee verdwenen. 11.) J.P. Geus, in: Sint-Pancras, Zuideinde en Oudorp, meer dan 4 eeuwen water- en veldnamen, St. COOG, p. 22. 12.) Mogelijk bevond zich in de oksel van de knik in de dijk bij het oude centrum van Koedijk een stukje buitendijks land (een koog), omdat de rivier/getijdenstroom waarschijnlijk een minder scherpe bocht zal hebben gemaakt dan de dijk! Juist op deze plek - waar later het dorp ontstond - werd de dijk Koogdijk genoemd.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Klin - Sint Pancras | 2015 | | pagina 119