plaatse de situatie in ogenschouw te nemen en eind januari was het zover.
Een touringcar vol met leden van de 2e kamer zou een rondrit door de
bedreigde gebieden maken. Sint Pancras werd gemobiliseerd. Iedereen deed
mee! GRANDIOOS, Jeugdig en kras, niemand uitgezonderd! De schoolkinderen
werden er bij ingeschakeld met de opdracht alle bezoekende kamerleden prachtige
bloemen aan te bieden namens de bevolking van Sint Pancras. Er werd een optocht
georganiseerd vanaf de Halvemaansbrug tot aan de Hervormde Kerk. Nog nooit
eerder of later vertoont, overal hingen de vlaggen uit. Heel veel borden met
anti-annexatie teksten zoals Van Alkmaar begon de Victorie... Maar wij hebben
onze eigen glorie
Er liep ook een dametje mee met een luxe hondje - een teefje- dat had een
gekleurd dekje op want het was koud en winderig die dag. Op dat honde-dekje
stond met zwierige krulletters 'Ze kunnen van mij verrekkenmaar ik laat mij niet
door Alkmaar dekken.' Het was Pancras op zijn best! Eensgezind, samen zij
aan zij. Heel bijzonder deze sfeer! Toen kwam de bus, na bezoek aan Bergen,
Koedijk, Alkmaar en Oudorp dan eindelijk rond de klok van drie via de Nollen
naar ons dorp. De bus reed langzaam, vanwege die ellenlange optocht. Het
ontvangstcommité en de schoolkinderen stonden te blauwbekken langs de
weg bij de Molenhoeve om de kamerleden te verwelkomen.
Echter: de buschauffeur had orders gekregen; 'vooral niet stoppen maar doorrijden',
dus de chauffeur reed gewoon door. De kinderen en het ontvangstcomité stonden
voor paal!, totdat tien meter verder onze warme bakker Dirk Verkuil zijn leven
waagde en zich languit op de weg liet vallen en zo de bus dwong om te stoppen!
Hij ging pas opzij nadat de kinderen in de bus waren getild en de bloemen namens
de bewoners van Sint Pancras overhandigd waren. Alles heel spontaan, enthousiast
en goed georganiseerd. Later hoorden wij van ons goedgezinde kamerleden dat ze
deze aktie grandioos vonden.
Door alle andere plaatsen waren ze zo doorgereden, nergens werden ze opgewacht,
nergens was er een ontvangstcomité en nergens kinderen met bloemen. Wat
een strijdlust, wat een optocht, wat een enthousiasme, wat een vlaggen, wat een
charisma ondanks het gure, koude weer. Ongelooflijk en let wel: dit werd gedragen
door 98 procent van onze bevolking!
Mijn vader was een democraat in hart en nieren, dus nu kwam zijn grootste klus.
