mm
linde
leiding
kon dit;
vrijheid!
se keizer
aar de
even in
gekregen,
meter
?r droegen
h achter
str ueerden
erder,
n ik zeg
•nkele
1970, Het verkooppand aan de Bovenweg vóór de verbouwingen
De Engelsen hadden goed getrainde soldaten en marcheerden op bevel
voorwaarts, vaandel en trommelaars voorop. Totdat ze binnen schootsafstand
waren en generaal Christiaan de Wet het sein VUUR gaf Elke kogel was raak!
Toen zei een van de journalisten tegen mijn vader, 'Meneer Vroegop, dit is
een prachtig verhaal, u vertelt het meeslepend, maar wat bedoelt u met deze
geschiedenis?'
'Nou dat begrijpt u toch wel?' zei mijn vader: 'Alkmaar denkt dat ze de buit al
binnen hebben. Ze zijn al bezig de huid te verkopen maar ze zijn blijkbaar vergeten
dat ze toch eerst de beer nog moeten schieten. Alkmaar verkeert net als de Britten
destijds in een machtige positie maar wij - de Pancrassers - hebben de moed om
er tegen in te gaan. De hele bevolking staat klaar om zogezegd te schieten. We
wachten alleen nog totdat de vijand binnen schotsafstand is en als ze dat straks
zijn, dan zeggen wij pas VUUR en reken maar dat dan elk schot raak is.'
Vanaf die dag werd mijn vader door de regionale pers: de GENERAAL genoemd.
De strijd barstte los. Minister Beernink kreeg via bevoegde personen heel veel
moeilijke vragen m.b.t. het wetsontwerp. Deze wilde hij zorgvuldig bestuderen
en beantwoorden en zodoende werd het wetsontwerp voorlopig van de
agenda afgevoerd. Er werd op verzoek een kamer-commissie gevormd door
vertegenwoordigers van uit alle politieke partijen. Ze werden verplicht om ter
SCHOENEN LAABZEN
PEGENKlED^G
