gemaakt naar Renswoude. Hoe verder we voorbij Amersfoort kwamen, des te meer
beschadigde huizen we zagen. Op dat moment realiseerden de gezinnen zich dat
ook hun huis er misschien niet meer stond. Onderweg kwamen we eenmaal Duitse
troepen tegen, in Scherpenzeel. Daar reed zo'n commandowagentje voorop en ik
kan mij herinneren dat een dikke mof naar de kant wees. We moesten aan de kant
gaan zodat de colonne erdoor kon.
Dat was voor mij de eerste keer dat ik Duitse soldaten zag. Daarna konden we weer
verder rijden. We hebben alle gezinnen thuisgebracht. In Renswoude hadden de
meeste huizen, waar wij mensen afzetten, schade (kogelgaten etc.). Binnen was de
boel overhoop gehaald en hadden de Duitsers meegenomen wat van hun gade was.
De evacuees die bij ons thuis waren ingekwartierd, een vader en moeder met twee
kleine meisjes, hebben we als laatste thuis gebracht. Zij woonden in een boerderij
buiten het dorp. Ook daar was het een puinhoop, maar iedereen was weer blij thuis
te zijn.
Terwijl ik dit schrijf moet ik ineens denken aan de watersnoodramp. Het is vandaag
I 31 januari 2013.
En de ramp was precies
mb jfr 60 jaar geleden. Daags na
SQf de rampdag
TlI II een initiatief van enige
het rampgebied te gaan
:JS - si om te kijken of er nog wat
gedaan kan worden. Ik heb
Chauffeur G. Modder
me toen aangemeld en die
maandag in de namiddag kreeg ik een 'metor' op de auto. Ik meen van Balder
en samen met ongeveer 10 trailers met schuiten vertrokken we 's avonds richting
Dordrecht. De meeste trailers waren van Van Gelder Papierfabriek in Velzen.
We hadden opdracht naar Dordrecht te gaan. Toen we daar waren werden we vast
wel opgewacht door iemand die wist van onze reis (dachten wij).
warm
3Sten
n het
\e dagen
Uiteindelijk wist echter niemand wat we moesten doen. We zijn toen terug gereden
richting Rotterdam en op het laatst hebben we de schuiten gelost op een kruising
bij Abbenbroek, alwaar we de schuiten vanaf de dijk in het water van de polder
konden lossen. Het stond daar geheel onder water en de schuiten gingen direct
