netjes op de verkooprij zetten; het was al met al veel werk.
Na de veiling in Broek op
Langedijk werd begonnen met
het laden van de kool. Alles los,
netjes op een stapel gelegd; daar
was je al enige uren mee bezig.
Dan naar Utrecht. Dat werd al
gauw een uur of vier voordat je
daar aankwam. Wanneer je dan
's avonds leeg was, had je wel
trek in wat hartigs. Ik ging als
10/12-jarige wel eens mee.
Ik kan mij herinneren dat we
(Jo de Vries, broer Maup en
ik) naar Heck's restaurant gingen,
midden in Utrecht. In onze overalls zaten we daar te midden van netjes geklede
mensen die ook voor de muziek kwamen. Orkesten als de Ramblers speelden daar.
Die keer moesten we verder naar Zeeland om aardappelen te laden; zodoende
gingen we wat eten; anders gingen we meteen naar huis en aten dan bij thuiskomst.
Maar toen gingen we dus verder. Bij Gorinchem moesten we de rivier oversteken
met een pont, maar die was om elf uur gestopt en begon de volgende morgen om 4
uur weer. We mochten in de boot slapen op houten banken. Het was er wel warm
en je lag niet lekker. Kun je het je voorstellen? Nu is er al jaren een brug en bij het
passeren van die brug moet ik er nog wel eens aan denken.
We gingen dus naar Zeeland om een vracht aardappelen te halen en deze losten
we op de terugreis bij klanten in Beverwijk en omgeving. De rest losten we in het
pakhuis. Dan was het ongeveer elf uur 's avonds voor je thuis was. Heel lange dagen
dus.
We kregen in april 1940 evacuees uit Renswoude die werden ondergebracht bij veel
gezinnen in het dorp. Dit was met het oog op het mogelijk onderwater zetten van
de Gelderse Vallei, maar dit is niet ten uitvoer gebracht.
Toen op 10 mei de oorlog over was en de Duitse bezetting begon, wilden die
mensen graag naar huis. We hebben toen met een laadbak vol mensen een rit
Bedfords met S. Volkers, Kouwen en A. Volkers sr.
114
