Service tot in de woning
Maar er werd ook veel gelachen in de wagen en de praatjes waren vaak gezellig en op z'n tijd
ook serieus. Je kreeg gaandeweg een speciale band met je klanten. Als je eens iemand miste,
ging je ernaar toe om te kijken of er iets aan de hand was. Bij ziek en zeer bracht je de artike
len in huis, zelfs tot in de koelkast, want de service, daar stond je voor. Bij een verjaardag zette
je altijd voldoende neer en wat er na de verjaardag over was, in gesloten verpakking, nam je de
volgende keer weer mee en er werd alleen betaald wat er gebruikt was.
Het gebeurde ook wel eens dat om tien uur 's avonds de telefoon ging. Dat het bier op was
en er gevraagd werd of er nog wat gehaald kon worden. Voor een goede klant deed je dat met
alle plezier.'
Er ging ook wel eens iets fout, bekent André. 'Omdat de koelruimte in de wagen beperkt was,
bracht mijn vrouw zaterdags met de auto de zuivel naar de winkelwagen. Toen ze zwanger
werd, haalde ze mij op met de bestelauto en ging ik even heen en weer met de zuivel. Dat
ging veel sneller dan met de winkelwagen heen en weer naar huis. Maar op een zaterdag in
augustus ging het mis. Er was een wielerronde en de stadsbussen reden langs de Benedenweg
in plaats van de Bovenweg. Ik was de zuivel op gaan halen en had de winkelwagen geparkeerd
en afgesloten. Daardoor kon de bus er niet langs en toen ik terugkwam, stond er een file van
de Kruisbosweg tot het Bakkerslaantje. Toen liep ik wel met een rood hoofd naar mijn win
kelwagen toe...'
Beverkoog
Toen het industrieterrein De Beverkoog werd
gebouwd, dacht André meteen dat daar ook
wel wat te verdienen zou zijn. 'Daar was mijn
vrouw in eerste instantie helemaal niet blij
mee. We hadden het al druk genoeg. Maar
ik was bang dat door de melkprijzenoorlog
meer klanten weg zouden blijven en dat ik
daardoor het zelfstandig ondernemerschap
zou moeten opgeven. Mijn vrouw accepteer
de het en zodoende werden de kantines van
de bedrijven voorzien van zuivel, frisdrank
en bier. Achteraf was het goed dat ik die stap
heb gezet. Als ik het niet gedaan had, zou
ik de zaak jaren terug al hebben moeten André Soorsma samen met z'n familie op vakantie
sluiten.'
'Met vakantie gaan was altijd een probleem. Mijn vrouw stond erop dat we er één keer in het
jaar veertien dagen tussenuit gingen. Daar kwam ik niet omheen. Maar de bedrijven moesten
bevoorraad blijven worden. Ik ben mijn collega Piet Reus uit Oudorp er nog steeds dankbaar
voor dat hij de bedrijven in die weken voor me waarnam. Want aan deze vakanties met mijn
gezin bewaar ik mooie herinneringen.'
22
