Maar toen in de Oudorperpolder nieuwe
flats en woonhuizen werden gebouwd,
ging mijn vader daarheen. Hij kocht toen
ook zijn eerste winkelwagen. Het ging zo
goed dat hij wat later de grootste winkel
wagen kocht, van tien meter lang, op een
Bedford-onderstel. Vader deed die wijk
samen met Diny, die haar groot rijbewijs
haalde. Zij is heel wat keren aangehouden
omdat de politie niet geloofde dat ze op
zo'n wagen mocht rijden..
Zelf had ik de wijk van mijn vader overge
nomen. Ik was 21 geworden en ging voor
mezelf beginnen, met een VW-bus met
aanhanger. Ik kreeg in die tijd verkering
met Jannie Swager, die als caissière werkte
bij supermarkt Den Hartig in Alkmaar.
Na de verloving kochten we een huis aan
de Herenweg, met opslag. We trouwden op
14 augustus 1973 en kregen 4 kinderen.' De eerste wagen van de rijdende
supermarkt van André Soorsma
TWee wijken
André vervolgt: 'De wijk in Sint Pancras van Jaap van Etten kwam in de verkoop en met mijn
bod van ƒ10.000,- kon ik die kopen. Nu had ik twee wijken. Eén in de stad en één in Sint
Pancras. Mijn zus Gré kwam bij mij in dienst en ging de wijk in Sint Pancras doen. Maar toen
begon de supermarkt te stunten met de melkprijs. Gelukkig was er nog wel een minimumprijs,
maar onze winst stond toch erg onder druk. Heel veel melkhandelaren moesten hun wijk
van de hand doen, maar aan goodwill leverden ze niets meer op. Ik nam de wijk van Jaap
Verduin over voor 1100 gulden en de wijk van Schoenmaker leverde hem zelfs helemaal niets
meer op. De supermarkten gingen door met het onder druk zetten van de melkprijs en de
melkhandelaren die er nog waren, besloten om van het traditionele venten over te gaan op
de rijdende winkel. Zo konden ze met meer artikelen en meer service alsnog een goed stuk
brood verdienen. Inmiddels had ik de wijk in Alkmaar verlaten en ging ik met mijn eerste
zeven meter lange winkelwagen in Sint Pancras venten. Later deed ik deze wagen over aan
mijn zus en kocht ik voor mijzelf en acht meter lange wagen. We bedienden de wijken van
Jaap Verduin en Jaap van Etten.
Mijn zus stopte ermee toen zij als eerste vrouwelijke chauffeur kon komen werken bij
Van Gend en Loos op het geld- en waardetransport. Dat vond zij veel spannender dan op
een winkelwagen. Alhoewel dat ook wel eens spannend was. Want de straten zijn vaak erg
smal en je wilt toch bij de klanten voor de deur komen. Dat leverde hier en daar wel eens
wat irritatie op, en soms zelfs vervelende situaties als je in de weg stond.'
21
