57
Jij wel? Ik snapte hem niet.
Toen wees mijn vader door het raam naar mijn
geitje buiten aan de paal en vroeg:"En zij? Denk
je dat zij ook wil eten?"
Ik staarde naar mijn geitje; het stond in een cir
kel van kaalgevreten gras en schrok: ik was het
dier vergeten, ik had haar die dag nog niet ver
plaatst. Ik legde mijn vork neer, rende naar bui
ten, trok het paaltje uit de grond en zette mijn
geit gauw op een vers stukje gras.
Toen ik even later weer aan tafel schoof en mijn
vork pakte, knikte mijn vader en mocht ik ook
eten.'
De 'mooie' herinnering van deze Pancrasser aan
zijn vader en de geit, zou zo een hoofdstukje
geweest kunnen zijn uit de leesboekjes van Ot
en Sien: belevenissen van jonge kinderen op het
platteland en met een lichte moraal. Want daar
ging het de bedenkers van Ot en Sien om: kin
deren omgeven door natuur en zorgzame ouders, samen op weg naar een
betere wereld.
GvD.
Bron: foto's Dick Mantel.
Oude bouten schooltas
