97
Wat gebeurde er in Sint-Pancras?
Het begon zoals alles in de tuinbouw met hard werken, poten, wieden,
wachten, bemesten, veredelen, oogsten enz. en dan hopen dat je wat ver
dient en de anderen net te slim af bent.
Wanneer je dan gespecialiseerd bent in tulpen is het toch wel bijzonder als
je opeens ontdekt -waar je al jaren op hoopt- dat er in de rijen een kleur
uitschiet als een fakkel.
Een fraaie tulp, mooie vorm en sterk en op een lange steel en gezond. Na
tuurlijk zeg je dan voorlopig nog niks want je wilt eerst zekerheid dat deze
mutant geschikt is voor vermeerdering.
En wanneer dan onweerlegbare vaststaat dat deze unieke tulp echt bijzon
der is, dan wil je de plant beschermen en moet hij een naam hebben.
De mooie oranje kleur en de vorstelijke eerlijke vorm deden spontaan den
ken aan ons koninklijk huis en speciaal aan prins Claus.
Prachtig zou het zijn wanneer deze tulp naar Prins Claus mocht heten.
Maar hoe vraag je dat. Je kunt niet gewoon even bellen of een e-mail zen
den dus via de RVD kwam toch al snel contact met de Dienst van het
Koninklijk Huis en kwam de Particulier Secretaris van Hare Majesteit de
Koningin en Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Claus der Nederlanden per
soonlijk een kijkje nemen in Sint-Pancras bij de familie Koedijk.
Daarna ging het snel en werd er een bezoek-programma opgesteld waarbij
Prins Claus persoonlijk ter plekke wilde beoordelen of deze tulp vorstelijk
genoeg was om koninklijke onderscheiden te worden. Op 26 april 1994
zou de dag zijn en het programma zag er als volgt uit:
Duidelijk werd onderstreept dat er geen heisa van gemakt mocht worden
en dat het bezoek ongedwongen en informeel zou blijven.
Dat geschiedde dan ook. En hoewel practisch niemand uit het dorp wist
wat er gebeurde aan de Dijkstalweg nr. 4 bleef Prins Claus hier ruim 3 uur
dus veel langer dan het protocol voorzag
Op ons verzoek wilde Irene Koedijk tenslotte wel eens vertellen hoe alles
is gegaan, hoe spannend en toch heen gewoon het was en dat doet ze op
haar eigen manier.
