44
De ruïnes van zijn kerk zijn nog te vinden op zo n anderhalve kilometer
afstand van het dorpje Demre. Hij werd in 280 geboren in de stad Patara,
ongeveer 130 km van de kust vandaan en stierf op 6 december 345 in
Myra. Later werd zijn lichaam overgebracht naar Bari in Italië, waar het nu
nog ligt en waar elk jaar een groot feest ter zijner ere wordt gehouden.
Vanwege zijn gulheid en bescherming van kleine kinderen werd hij in heel
Europa een bijzonder populaire Heilige en werden duizenden kerken aan
hem gewijd. De traditie ontstond, dat als de kinderen op zijn feestdag, 6
december, wat te eten voor zijn paard neerlegden, hij iets lekkers voor hen
achterliet. Dat was de eerste stap tot de geboorte van Sint Nicolaas èn de
kerstman zoals wij ze nu kennen. Het meest geëerd werd Sint Nicolaas in
ons land. Misschien omdat Nederlandse schepen als eerste berichten over
hem meevoerden naar Noord-Europa. Bij ons werd zijn naam "Sinterklaas"
of "Sinter Claes'.Toen Nederlandse kolonisten naar de Nieuwe Wereld trok
ken en daar in het begin van de zeventiende eeuw Nieuw Amsterdam (het
latere New York) stichtten, namen ze hun Sinterklaas gebruiken mee. En de
eerste kerk die ze daar bouwden werd naar hem genoemd.
De Amerikaanse uitspraak van Sinterklaas was "Santa Claus" en dat werd al
gauw zijn bijnaam. Al snel werd Santa Claus over de hele wereld bekend
en behoorde hij aan iedereen toe. In dit stadium was de christelijke kerk
blijer met hem dan met menig heidens folkloristisch figuur. Hij was immers
gebaseerd op een echte heilige en dus zeer geschikt voor de rol van on
zelfzuchtig gever. Daarna besloot men de midwinterfestiviteiten te vereen
voudigen door zijn komst achttien dagen uit te stellen en van 6 december
te verschuiven naar de kerstavond. Hij kon dan opgenomen worden in
het kerstfeest. Om weerstand daartegen te verminderen, vertelde men de
kinderen hun verlanglijstjes voor hem klaar te leggen op zijn feestdag, 6
december. Dat gaf hem dan voldoende tijd alles voor kerstavond bij elkaar
te krijgen. De kinderen kregen intussen ook al lang niet meer alleen snoep,
maar ook speelgoed en allerlei soorten presentjes. Beetje bij beetje werd
de oude Sint de moderne Santa.
Daarbij verloor hij zijn slanke, streng rechte gestalte en werd ronder, breder
en vrolijker (met zijn lange kleipijp begon hij zelfs opmerkelijk veel op een
vroegere Nederlandse kolonist te lijken). Hij werd ook vergevingsgezinder,
net als onze eigen Sinterklaas. De oude Sinterklaas gaf alleen lieve kinderen
een cadeautje. Hij testte zelfs of ze hun gebeden wel goed kenden. Voor
stoute kinderen had hij een roe bij zich, om ze mee te slaan. Meestal kwam
het daarbij niet verder dan dreigen. Het gebruik van de roe is nu vrijwel
helemaal afgeschaft, hoewel de roe in sommige Sinterklaasliedjes nog ter
sprake komt.
