naar Anna Paulowna en maakte naam als DE fotograaf van o.a. de Zuiderzee
werken.
In 1936 hield hij het voor gezien en vertrok weer naar Egrnond aan Zee en
begon een boekhandel resp. bibliotheek.
Toen in 1943 de Duitse bezetters Egrnond aan Zee ontruimden, verdween
Pieter naar de Beemster (met zijn foto-apparatuur ete. doch moest veel ach
terlaten) om in 1945 weer terug te keren. In 1955 is Pieter overleden.
Kleinzoon Peter herinnert zich nog de dag dat ze in het oude pand terug
kwamen en en duizenden scherven van de glasplaten vonden die de oor
log niet hadden overleefd.
En intussen zit de vierde
generatie Jonker in het
vak. De glasplaten camera
staat als een relikwie in de
kamer opgesteld gereed
om weer aan het werk te
gaan, maar is nog slechts
een fraaie herinnering aan
een recent verleden.
Want wat is nu 100 jaar.
Toch zal vakman Peter
Jonker stoppen en blijft er
van de fotografen Jonker
alleen de naam want de
dorpsfotograaf zal uitster
ven. Want de tijden zijn
veranderd. Pasfotografie
is een kostbare zaak geworden. Even zitten en een flits "dat is dan vijf gul
den meneer" is er niet meer bij.
Door de bureaucratie en bemoeizucht van ambtenaren moet een pasfo
tograaf thans voor ruim 5000,= investeren want de norm voor een
pasfoto is thans hoogte van kin tot kruin 26 tot 30 mm en de afstand van
links naar rechts (oor tot oor) is van 16 tot 20 mm.
Klinkt eenvoudig maar recent twee gevallen. Een vrouw uit Peru heeft een
veel ronder gezicht en valt niet binnen die grenzen. Ook een jongeman
met een uitzonderlijk lang gezicht valt niet in de prijzen. Toch moet de
pasfoto voldoen aan de voorschriften want de loketambtenaar keurt het
anders gewoon af.Zelfs al valt het maar 1 mm buiten het kader.
De huidige winkel Voorstraat 135
Egrnond a. Zee ca. 2000
122
