Het was toch zeker hartstikke gevaarlijk met die rotbijen vlak bij het schoolplein, werd al snel de algemene teneur van de leerlingen. Hij loste deze negatieve mening van zijn hobby echter op een meesterlijke wijze, definitief voor ons allen op. Klas voor klas werden wij allen uitgenodigd om bij toerbuurt mee te gaan naar de tuin. Naast de bijenkorven staand gaf hij zijn biologische praktijkles. Geweldig interessant bleek hij ook hierbij te kunnen onderwijzen. En vertelde over het werkzame leven van deze dieren en hoe zij door een bepaalde vorm van dansen met elkaar communiceerde en daarmee de richting van bloemen met honing aangaven. Ook hoe werkbijen de kast of korf tegen andere bijen verdedigden met hun leven.Want een bij kan zich maar eenmaal met zijn angel verdedigen. Dit in tegenstelling tot de wesp, waarbij na een steek de angel niet achterblijft. Dus een bij kijkt wel uit om zomaar te steken daar hij dat met zijn leven zal moeten bekopen. Ook vertelde hij dat een bij, weer in tegenstelling tot een wesp, daarom nooit iets of iemand zomaar zou steken, alleen als het beestje in het nauw kwam. De les hieruit was dus nooit een bij wegslaan maar rustig van je arm of been laten weg vliegen. Vertelde ook inspirerend hoe een koningin werd gekozen dan wel gemaakt en hoe een bijenbevolking heel solidair aan die koningin verbonden bleef. Ook liet hij prachtig zien hoe hij gemakkelijk een korf kon openen. Met een bijenkap op en de pijp in de brand, gestoken door een gat in het beschermgaas, voor zijn gezicht. Over zijn blote armen liepen tientallen bijen te roezemoezen maar hij werd daarbij mooi niet gestoken. Wij stonden er met open mond van ingehouden spanning naar te kijken. Het maakte indruk en voortaan waren bijen onze vriendjes van de natuur. Er werd op onze school, redelijk veel onderwijs over de natuur en zijn bewoners gegeven. En ondanks dat wij in ons dorpje dicht bij de natuur leefden kreeg je door deze lessen een betere kijk en interessen op alles wat groeit en bloeit. Op een middag zouden we een natuurfilm krijgen over het leven van de mier. We wisten niet wat een film was, niemand had nog zoiets gezien, dus werd er uitleg gevraagd. Nou dat voelde best spannend aan, het licht gaat uit dan wordt er een projector, een soort lantaarn, gestart en op een wit doek komen dan beelden, begrijpen jullie wel, nee dus. Hoe kunnen er nu beelden op een wit laken komen? 91

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Klin - Sint Pancras | 2006 | | pagina 93