Opa was opeens een man in bonus geworden. Opoe kon, nu ze eindelijk
wat te besteden had, er niet meer van genieten, ze had altijd zuinig moeten
zijn en dat kon ze niet meer veranderen. Ze was en bleef bijzonder zuinig
of liever gierig, ik kan mij dan ook niet herinneren dat ik ooit een cadeautje
als kind van haar heb gekregen. Wel van Opa, als er kermis was en hij zag
me, dan wenkte hij en stopte me een zilveren rijksdaalder toe. Dat bete-
Als de bloemenman aan
de deur kwam ging Opa
eerst naar hem toe en
vroeg hoeveel dat plant
je of bloemetje dan wel
koste en als dat drie
gulden was gaf Opa de
man alvast twee gulden
en zei,ga maar naar mijn
vrouw toe en zeg maar
dat ze een gulden kos
ten. Nog een opvallend
voorbeeld van haar op
zichtige benepenheid
vertelde mijn broer.
Maarten moest eens als
jongen van zijn Moeder
een zelf gebakken taart naar Opoe brengen. Hij ging er van uit dat hij wel
een stukje zou krijgen maar Opoe bedankte hem vriendelijk en zette de
taart in de kast. Maarten dacht wacht maar, ik heb in de keuken een schaal
met appels gezien en als ik straks weg ga, pik ik mooi een appeltje mee.
Bij het weggaan, kwam hij door de keuken, maar de schaal met appels wa
ren opgeborgen. Opoe had hem blijkbaar door gehad.
Ze waren in die jaren vijftig zeker bemiddeld te noemen, maar ze bleven
leven zoals ze gewend waren. Opoe bijvoorbeeld naaide nog net zoals ze
haar leven lang gewend was nieuwe stukken op de versleten knieën van
Opa zijn manchesterse broek, wat op de foto duidelijk zichtbaar is..
Opa stierf op 77 jarige leeftijd op 4 januari 1957 aan de gevreesde ziekte
en Tante Corrie ging in het huisje wonen om Opoe te verzorgen.
Waarvoor zij als tegenprestatie het huisje op haar naam zou krijgen.
De gehele familie ging akkoord met het voorstel van mijn vader die als
executeur-testamentair was aangesteld.
kende toen wel 25 rondjes in de zweefmolen.
71
1952, Opa en Oma Kerkmeer achter ban huisje
aan de Benedenweg in Sint Pancras
