17. Geestmerambacht
(door Siem de Haan.)
60
Ik denk welders terug an de toid toen m'n vader
een bouwertje was, met z'n land 'Om De West'
weerop ie uien en eerappele bouwde
en biete kool, oh, ik weet het nag best.
Ik ging zeumerdag welders mee nei de akker,
den moste we soches om voif uur d'r uit,
we pakte ons brood en een ketel met water
en stapte, met 'mouwvessie an, in de skuit.
Me vader die douwde z'n kloet in het water
en voer heel precies langs het kantje van sloot:
wat konne die mens van vroeger goed vare,
en ik zat voorin, ik zat stil, ik genoot.
"t Was stil in de lucht en 't was stil op het water,
de akkers die lage nag onder de dauw,
je zagge een nevelsliert bove de slöte
en de lucht was heêl hoog en werd lenigan blauw.
Ik weet nag precies hoe het water toen luchtte
ik hoor nag 't gekwaak van de kikkers in sloot,
'k zien zo voor m'n geist weer die witkatte swumme
want vis zat er ok in die toid nag een zoöd.
Maar, as we bai 't land kwame den most het beure,
je maakte toen dage van tien twaalf uur,
de kiefte en kokmeeuwe ware je vrinde,
je voelde je opnomen in de netuur!
Maar, altemet maakte je ok 'rs een praatje
met Aris of Gert, op de akker vlak naast,
je laege den mooi met je kniese op 't kantje
want: je werkte wel hard, maar je hadde gien haast.
En dat is maar amperan zestig jaar leden:
toen kwam de techniek en 't werd lest allegaar aars.
