Met de armen gekruist voor de borst, een dikke grijns en een knikkend
hoofd van herkenning luisteren de (ex)tuinders naar Wognum.
Na de diavoorstelling en diner maakt de groep een vaartocht langs het'Rijk
van de 1000 eilanden' en volgt er een veilingronde met echte producten.
Cornelis Oud is een van de weinige nog actieve tuinders. Dat veel van de
andere aanwezigen allang niet meer in het vak zitten, deert hem niet. "Dat
maakt het juist mooi, dan spreek je elkaar weer eens." Het honderdjarige
jubileum is een mannenaangelegenheid:
Maar daar was ook de journaliste Svlvia Molenaar en haar verhaal luidde
over deze dag:
"Dit tijdperk vloeit langzaam weg"
SINT-PANCRAS - Voor zover ze in Sint-Pancras weten, is de lokale tuin-
bouwvereniging de enige in haar soort die al honderd jaar bestaat. "We
weten het niet zeker, maar het is wel een unicum." Afgelopen week werd
het honderdjarig bestaan gevierd, samen met de Historische Vereniging
Sint-Pancras. De kans dat er nog meer jubilea volgen, is klein. Want veel be
roepstuinders zijn er niet meer. Siem Wognum, Anton Bal en Ger van Dijk
geven de Tuinbouwvereniging Sint-Pancras nog een jaar of vijf.
Sint-Pancras is gebouwd op een oude strandwal. Hoog en droog. "Het is
logisch dat zich hier mensen gingen vestigen", vertelt oud-tuinder Siem
Wognum. De tuinbouw bestaat natuurlijk al veel langer dan honderd jaar.
"We bezitten geschriften waaruit blijkt dat al in 1400 over tuinbouw werd
gesproken." In 1860 kwam de grote ommezwaai.
Door de veepest werd negentig procent van de koeien uitgeroeid. Boe
ren gingen massaal over op tuinbouw en ook het kleine Sint-Pancras ver
anderde in een tuindersdorp. De aanleg van spoorwegen gaf de nieuwe
tuinbouw een enorme impuls. "De goederen konden makkelijk vervoerd
worden." De tuinbouw beleefde zijn hoogtepunt in de jaren 1900-1960.
"In die periode zijn vele duizenden spoorwagens Europa doorgegaan. De
groente ging overal heen. Langedijk werd toen'De groentetuin van Europa'
genoemd.
Sint-Pancras telde 271 geregistreerde tuinders. "Kalmaan ontstond er een
teveel aan producten om zelf te kunnen verhandelen. Toen is een kleine
veiling in het dorp gesticht." Die bevond zich bij de Wik van Kronenburg
en was in feite niet meer dan een schuur.
34
