32. Onze lezers schrijven:
177
In deze rubriek nemen wij korte stukjes op die ons werden toegezonden.
Toen.
Achter onze tuin in Sint Pancras was een tuinderij van een ouwe vrijgezel.
Er was een overpad met een haag als afscheiding en daar ging Klaas
regelmatig over naar zijn platglas.
Nu was mijn moeder ziek en zoals dat toen vaker gebeurde lag ze in een
Witte-Kruis-tent buiten naast de haag.
Ze had zo n speeldoosje waarbij je een balletje of knikker in een holletje
moest zien te krijgen en daar kon je wel een tijdje zoet mee zijn.
Klaas kwam wel eens vragen hoe het met haar ging en toen had hij dat
spelletje eens in handen gehad. Dat vond hij heel leuk en op een dag slipte
hij door de haag heen met de vraag:"mag ik nog effies met je dinkie speulen
hier?". M n moeder had 't niet meer vanzelf.
Klaas zat ook in de gemeenteraad en dan kom je wel eens met vreemde
mensen in aanraking en dan stelde hij zich als volgt voor: "Ik ben lek",
wat natuurlijk enige bevreemding wekte, maar hij heette nu eenmaal Klaas
Lek.
Klaas had ook een bril op maar z'n ogen werden steeds slechter. Dus op
een dag stapte hij op de bus naar Alkmaar voor een bezoek aan de oogarts.
De dokter bekeek de bril, poetste hem wat op en zei:"past u deze eens".
"Prima bril" zei Klaas en kon alles weer lezen. Hij vergat alleen dat ie wel
eens schoongemaakt moest worden.
Dit werd ons toegezonden door mevrouw Jannie de Boer uit Stompetoren
als korte terugblikken op de tijd van voor de oorlog.
Tuinders-herinneringen:
Wij hadden een akker aan de Breggegroet, vanaf Sint-Pancras, het
tegenwoordige Daalmeerpad, aan de rechterkant.
Ik was toen ongeveer 19-20 jaar oud en we gingen vaak uit met Piet
Wagenaar, Bert Wiering en Otto Koedijk. We hadden door het voetballen
op het strand kennissen in Volendam en die vroegen of we erin kwamen.
Dat hebben we gedaan en we kwamen dan vaak om 2-3 uur s' morgens
thuis, op Zaterdag en ook op Zondag.. En dan weer 's morgens om 6 uur
aardappelen rooien
