154
De Mijnwerker
Mijn herinneringen aan
Sint Pancras zijn herin
neringen van vakan
ties bij Opa en Oma in
Heerhugowaard, en de
bezoeken aan Opa en
Oma en familieleden
in Sint Pancras Ik was
twee jaar oud toen wij
naar Limburg vertrok
ken, in die twee jaar
heb ik of in de wieg,
de box, of op de arm
van mijn moeder of
een andere moeder
doorgebracht. In die
tijd voerden staatsmij
nen een wervingsactie
(waarschijnlijk in Alk
maar) waar mijn vader naar toe ging. Na een keuring werd mijn vader
mijnwerker. Een opleiding volgde waarna hij ondergronds ging werken
als houwer in de staatsmijn Hendrik in de gemeente Brunssum. Waaruit
die opleiding bestond weet ik niet, eerst onder begeleiding van zoals dat
heette een mijnvader een vertrouwensper
soon die je wegwijs maakte in de mijn. Ik weet
dat mijn vader later ook nogmijnvader" is ge
weest. Behalve dat mijn vader nu vast werk had
was ook de verdienste hoger, het was zwaar
werk en het was smerig werk.Al in een rapport
uit 1807 schrijft een Franse prefect over
de werkomstandigheden in de kleine mijnen
rond Kerkrade "het is zwaar en onaantrekke
lijk". Vooral de mijnen in eigendom bij (buiten
landse) investeerders scoorden slecht als het
om arbeidsomstandigheden ging. Pas na 1945
werd hier serieus meer aandacht aan besteed.
De mensen die bovengronds werkten verdien
den minder dan zij die ondergronds werkten.
Defam. van Dijkhuizen ongeveer 1937Staand
achteraan: Klaas, ArendJr., Nel, Coren Gre.
Vooraan: Vader Arend, Mijndert, Henk., Rikus
en Moeder Helena
Arend ca. 1944.
