103
Dan kwamen wij nader met een klein schuitje en als hij geluidjes begon te
maken, wisten wij dat hij op het gat zat en dan ging de panschop eronder,
en werd het uitwerpsel opgevangen. Deze buurman kwam wat later uit die
plee en dan stond hij gebogen te kijken waar of dat ding toch was geble
ven.Wij vonden dat ook heel leuk.
Dat roken leren, dat was helemaal niet moeilijk, een paar keer overgeven
en je was verkocht. Later kocht ik sigaretten bij Gerbrand Duif, dat was
eigen teelt, je had een en twee** en drie***. Daar kon je ook wel zo bar
ziek van worden, maar doorgaan tot je niet meer zonder kon. Later op de
ambachtschool kocht ik sigaretten die kosten een dubbeltje per stuk.
We hadden toen nog geen aardgas natuurlijk, dat kwam toen nog van de
gasfabriek in Noord-Scharwoude De gasmeter stond meestal onder het
aanrecht. Bij ons stond hij daar tenminste wel Het waren muntmeters, met
speciale muntjes, maar ook de toenmalige dubbeltjes mocht je gebruiken
en dat was bij ons het geval Dan stond naast de meter een potje met de
dubbeltjes en daar haalde ik de dubbeltjes uit.
Ik heb dat later echt tegen m'n moeder verteld maar toen was ik al wel 50
jaar. Jaap Miesen kwam de meter altijd legen en dan werden de muntjes
geteld en voor dat bedrag kon je de muntjes weer terugkopen.
Als Jaap Miesen de deur opendeed dan zei hij altijd:"de gasmeter", dat deed
hij op een heel speciale manier, Jan Ootjers die kon dat precies nadoen.
Maar ja je werd groter en misschien ook wijzer en je kreeg een gezin en
daar gebeurde ook wel eens wat. Leuke dingen en minder leuke dingen.
Ik kreeg vanmorgen een mailtje van onze Anton Bal - u allen wel bekend
- en daar stuurde hij wat foto's mee op. Nou was daar een foto bij van het
feest van het 100-jarig bestaan van de tuinbouwvereniging, in de rond
vaartboot. Het eerste wat ik zag was André Schuur, en meteen gebeurt er
dan wat in mijn hoofd. André had vroeger een RAM en dat was een erge
liefhebber, die RAM hè? Dat beest lustte daar wel pap van, André maakte
daar ook een beetje reclame mee om dat beest maar gelukkig te maken, de
hele dag in zo n hokkie dat is toch ook niks.
Maar onze Gerard had ook een konijn en die deed zo raar zei hij op een
dag tegen mij Ik zeg:"wat doet hij dan?""Nou ja, hij zit maar aan ze haren te
trekken, en hij heb aldoor stro in ze bek". Ik zeg:",Gerard, dan is hij rammig,
doen hem maar in een mand en ga maar naar André Schuur". "Wat moet
ik dan zeggen?", vroeg Gerard. Ik gaf hem een gulden mee, en ik zeg: "Nou
moet je tegen André zeggen: "Me vader zei je moet er voor een gulden in
doen." Gerard kwam gauw terug "Wat ging dat snel" zei Gerard.
