Het lag voor in mijn mond om te zeggen Een schoen kost 30 gulden", maar
gelukkig zei ik "Beste mijnheer XX
We verkopen meestal per paar.".
"Nou ja", zei hij,"omdat ik aan die andere schoen toch niks heb, en jullie
kunnen er misschien wat mee.".
Toen ik naar de deur vergezeld werd zei hij:"weet je wat.? Voor een knaak
is hij voor jou." "Akkoord", zei ik."Verkocht".
Na thuiskomst rekende ik mijn dagomzet met mijn vader af, zo'n
zevenhonderd en veertig gulden.
Dus bijna 3 knaken voor mijzelf en ik vertelde mijn vader dat ik een hoge
zwarte schoen had verkocht voor NLG 59,75 min NLG 2,50 en dat we daar
de ontbrekende bijpassende schoen maar moesten bestellen bij de firma
Berkelmans in Oisterwijk.
Mijn vader vond mij een grote stommerd."Want", zei hij er is geen fabriek
in Nederland die 1 enkele schoen wil leveren".
In het kort kwam het er op neer dat ik 60 cent verdiend had en twee en
halve gulden kosten had.
Zowaar een verlies van 1,90 voor een twaalfjarige scholier.
De Zondagmorgen daarna toen wij naar de Gereformeerde kerk gingen
had ik er nog steeds de smoor over in.
Er werd toentertijd altijd mooi en vol overgave gezongen, maar zelf had ik
daar die keer veel moeite mee en het leek wel of de heer XX - niet zo ver
achter mij- zat te zingen als een schorre kraai..
Wat had ik een aversie tegen deze man. Zo'n rijke man en mij nog tuk
nemen voor een knaak. En wat gemeen van hem en wat zielig voor mij.
Vol zelfmedelijden kwam ik thuis en mijn vader moest er smakelijk om
lachen en zei tenslotte: "stoppen met zeuren, want er zullen nog vele
zakelijke lessen volgen die je nog wel meer dan die ene knaak gaan kosten".
Zijn advies was: "zoek gewoon iemand voor die andere overgebleven
schoen"."Ja. Maar wie dan?"
"Nou. Gewoon iemand met een poot. Even nadenken knul" zei mijn ouwe
heer."Misschien onze dorpsomroeper wel!"
Nu was het geval dat de heer Piet Kliffen -die wijd en zijd bekend stond als
dorpsomroeper - inderdaad 1-benig was. Voor mij was echter de prangende
vraag: "aan welke kant? "Het liefst was ik gelijk naar de heer Kliffen gegaan
om te kijken of hij rechts of links 1-benig was. Dat was voor mij "to be or
not to be". Omdat het Zondag was en omdat we geacht werden op zondag
geen zaken te doen, was het wachten op Maandag.
94
