Hij had altijd wat lekkers mee.
Luilak werd nog niet gevierd maar wel Sint Maarten, tot het in de oorlog
verboden werd. Het schoolreisje was er ook tot in 1940. Wij kwamen 1
April in de eerste klas. Eerst gingen de twee andere lokalen uit, wij gingen
net niet.Toen werd dat al verboden.'t Was een pracht gezicht 1 of 2 bussen
met al die joelende kinderen die rollen serpentines mee kregen, die dan uit
de open ramen slierden. Dat was feest!
Er waren ook personenauto's van een paar zakenmensen en notabelen. Die
stonden wel eens naast ons voor Garage Minnesma. Sommige nummers
heb ik lang onthouden. Eentje weet ik nog heel zeker: 4 x 7 en 1 x 4, dus
7774. Er stond altijd G of GZ voor.
Toen was het dus oorlog. Duitse auto's herinner ik me niet meer. Wel
de vluchtelingen die aankwamen bij de Christelijke School met hun
beddenzakken vol kleren. En later de paard en wagens met Duitsers die bij
de mensen spullen kwamen ophalen.
Later weer de Duitsers die door het dorp marcheerden en zongen. Een
troepje kinderen er achteraan: "Hai lie hai ho la la" meezingend. En op
Zondag liepen we met de Duitsers mee als ze naar hun gaarkeuken gingen
voor de warme hap. Die gaarkeuken was in de melkfabriek van Jan Roos
gevestigd (nu v.d. Vijzellaan nr. 1). Als ze buiten in de rij op hun beurt
wachtten, lieten ze ons foto's van hun familie zien en speelden ze met
onze jojo's. De razzia's op onze jonge jongens. IJselijk. De jacht op fietsen.
De mannen op de fiets die wij Jan Hagel noemden en er bang van waren.
De jonge Hermann Goering-mannetjes die ook honger hadden.
Bij onze buurgarage stopte wel eens een autobus (ze reden echt zo lang
mogelijk). Er werd dan om water gevraagd want de boel werd te heet.
Benzine was er niet meer. Er stond een gasgenerator aan de achterkant
van de bus Er werd nu op carbid gestookt. Toen dat ook over was kwam
Piet Vroegop met 2 diligences. Daar heb ik heel goeie herinneringen aan,
dat was gezellig.'t Werd op straat dus steeds rustiger. De kinderen maakten
daar een dankbaar gebruik van. We speelden "schipper mag ik over varen"
waarbij je iedere keer de weg moest oversteken. Dat kon want er was bijna
geen verkeer. En op stelten o.a.
In de hongerwinter werden stiekem de grote bomen omgehaald die de
Bovenweg zo mooi maakten. Overdag kwamen de kinderen met hun bijltjes
en hakmessen, "stompies hakken" noemden we dat. Ook de spaanders
verdwenen in de noodkacheltjes.
87
