Tussen de middag las ik de verhaaltjes van Mickey Mouse en Miepsie
en Arabella en Bleskop, die voor het eerst in Het Nieuws van de Dag
verschenen. Of bekeek ik de ingebonden tijdschriften van De Aarde en haar
Volken, een periodiek, dat ons op de hoogte bracht van vreemde volken in
verre landen. Stellig ooit door mijn grootmoeder gekocht. Later kwam ik
er achter dat ze graag had willen reizen, maar die wens natuurlijk nooit in
praktijk kon brengen.
Op warme zomerse zondagmiddagen gingen we een enkele keer langs de
akkers varen. "Stomen" noemde mijn opoe dat. Met de "metor", zoals de
gemotoriseerde schuit heette, die mijn oom bediende.
En voor ons kinderen, was er het jaarlijkse schoolfeest. Een dag het krijtje
van juffrouw Krijt vergeten. En de stemvork van juffrouw Boot. En de
strenge toon van meester Ten Hoeve's stem, die overigens "meesterlijk"
kon vertellen.
Een dag er zingende tussenuit met de eerder genoemde serpentines als
feestelijke omlijsting. Meestal eerst naar Duinvermaak in Bergen, dat toen
al bestond. Na het bezoek aan de speeltuin, met zijn ijzeren kip die een
chocolade-eitje voortbracht als je er een munt in gooide,'s middags door
de duinen naar de grote zee.
We wisten het niet zo te verwoorden als de dichter die schreef: "toen
aanschouwden onze ontroerde ogen - onmetelijk - de oceaan". Maar het
maakte ook op ons indruk, dat eeuwigdurende ruisen, die altijd bruisende
branding. Op het strand pootje baden, dat kon. Maar het bouwen van een
fort van zand werd door de opkomende vloed gauw afgestraft.
Meester Ten Hoeve vertrouwde er altijd op dat het die dag mooi weer zou
zijn. En het was mooi weer! Ik zie het dorp en de dorpelingen voor me.
De kreupele man die zijn petroleumkar voortduwde; de eenvoudige kerel
die, met een kloet over de schouders, trots naast zijn nieuwe fiets liep en
er niet op durfde te rijden; de vrouw in het snoepwinkeltje die geduldig
moest wachten tot de kleine klant zijn of haar keuze had gemaakt uit het
snoepgoed van een cent; de minder begaafde stakker, die blijkbaar niet in
een inrichting kon worden geplaatst.
Het verleden is vergleden, de herinnering blijft!
N.F. Spaan.
81
