Ik herinner me de bessen die je rechtstreeks van de struik in je mond
stopte, de buikpijn als straf voor je gulzigheid.
Vanaf het platte dak kon je uitkijken of de bus naar de grote stad er al aan
kwam en nog had je tijd je jas aan te trekken en je moeder te kussen, de
grote stad waar je heen fietste op een zaterdagmiddag.
Een echte afstand gemarkeerd door molens en wind, herinneringen aan
het dorp zijn bezwaren tegen het dichterbij komen van die echte wereld,
het spandoek van mijn vriendinnetje en mij, waarmee wij samen met
dorpsgenoten protesteerden tegen de overname.
Van mijn opa die zijn buik en rug daarvoor leende, het "laat ons vrij" even
oprecht als onze deelname, toen aan de verkiezingscampagne voor de
christelijke partij of de vreselijke spelletjes van de oranje koninginnedag
op het voetbalveld van onze eigen voetbalploeg. Herinneringen aan het
dorp zijn herinneringen van een klein meisje dat achterna gezeten wordt,
door iets dat later als jongen bestempeld werd, een eerste kus afgedwongen
op het schoolplein waar je gisteren nog wijdbeens zat te knikkeren,
fietstochtjes langs het hek van je uitverkorene en hard bellen, heel hard.
Verjaarpartijtjes met ballonnen waar je op moest gaan zitten tot ze knapten.
Herinneringen aan het dorp zijn herinneringen aan de melkboer op de
hoek en de boodschappen in een rieten mandje of de barse buurman die
het postagentschap beheerde, bijna zo serieus als wij bank speelden met
de spleet in onze zijmuur waar "kluis" op stond.
75
Sint-Pancras, links staat de jonge Bas v.d. Bijl;
