65
voor de Arbeitseinsatz oftewel tewerkstelling in Duitsland of wellicht
het Oostfront. Toen Jan ook nog thuis kwam met verhalen over hoe je
transportwagons kon saboteren door zand in de oliesystemen te doen
(lessen van een anti-Duitse onderwijzer) vond pa het verstandiger Jan
tijdelijk te laten verdwijnen naar de akkers.
Maar de Duitsers waren er ook nog en bij Jan thuis kregen ze inkwartiering
van de Duitse cavalerie. En die verzorgers en soldaten hadden niet alleen
aandacht voor de paarden -wel 20 stuks- maar ook voor de zus van Jan,
Neeltje. En het zou nog weken duren voordat die verder trokken richting
Frankrijk.
Pa besloot de akker maar wat minder te bezoeken en beter op Neeltje te
passen. Helaas is zij vorig jaar overleden.
Na de oorlog trok Jans bloed hem
weer naar zee, maar dat ging mooi
niet door en voor zijn dienstplicht
kwam hij bij de mariniers.Opleiding
in Volkel (bij Uden)
Dat duurde 4 maanden en betaalde
goed als je bedenkt dat een gewone
soldaat 0,75 gulden per dag kreeg
en de mariniers al gauw 48, -
gulden per maand. (Zakgeld thuis
was 6 gulden per week).
Tenslotte was de grote dag daar
en vertrok Jan in 1948 met de
Grote Beer, als dienstplichtige naar
Indië. Hij had weinig last gehad
van zeeziekte, behalve in de Golf
van Biskaye, maar later nooit meer.
Hij kwam in Indië aan juist na de
eerste politionele acties. Aankomst
in Surabaja en direct patrouille
lopen om de lokale belangen te
beschermen.
r. a In bet mooie land Nederlands-Indie,
Dat werd zwaarder na de tweede
later Indonesië
politionele actie en je liep hele
dagen wacht en patrouille en het werd je lastig gemaakt door het Indische
leger. Jan leerde snel en werd via via bij de inlichtingendienst gedetacheerd
en bracht het tot sergeant en werd zo groepscommandant.
