Maar de tuinbouw kon niet meekomen en zo begon de uittocht van de
akker naar de fabriek. Eerst gingen de werknemers in de tuinbouw naar de
Hoogovens,de Melksuiker,Verkade enz. Heel gauw konden veel tuinders het
tempo van de maatschappij niet meer bijhouden en een aantal verdween
ook naar de fabrieken. Ook elders gebeurde dit. En zo kon je grote bussen
op de Twuyverweg, over de Mirakelenbrug, naar de fabrieken zien gaan.
En de overgebleven tuinders lieten geluiden horen om het rijk der duizend
eilanden te verkavelen. En na enige jaren praten en veel vergaderen was
het zo ver. Het moest gebeuren. Het uniek mooie rijk der duizend eilanden
verdween in 9 jaren voorgoed van de kaart.
En nog steeds zijn er mensen die met heimwee terugdenken aan dat
schitterende gebied met de naam Het Rijk Der Duizend Eilanden.
De tuinders die na de ruilverkaveling over waren, moesten 30 jaar lang 5%
verkavelingrente betalen. In die laatste 30 jaar verdween de Broeker Veiling
om op te gaan in de Noorder Marktbond in Noord-Scharwoude, om na een
klein aantal jaren ook vergoed te verdwijnen.
En het werk onzer voorvaderen, waar zij zo voor gestreden en geploeterd
hebben, was voorgoed verledentijd. Sint-Pancras bleef groeien en plan
Noord-Oost werd gerealiseerd, met Kabelrijs, Moerverweg, Plaatjes, Braak,
Domijnen en Forsythia. Dat gaf weer meer drukte op de Twuyverweg en op
de Mirakelenbrug en eindelijk ging het gebeuren: het Zuideinde - gemeente
Koedijk, post Sint-Pancras- kwam bij het dorp Sint-Pancras. Jammer dat het
niet vele jaren eerder was gebeurd, want Zuid en Noord horen bij elkaar.
Zo was de situatie voordat de Molenhoeve werd verbouwd.
30
