Het hele dorp praatte er over.Wat een klucht. En er werd wat afgekakeld en geginnegapt over beide heren. En ook over de firma die dit geflikt had. Bijna een jaar later. Op een Zaterdagmiddag in het late najaar van 1956, terwijl ik de gerepareerde schoenen rondbracht:"goede middag, jongeman. Hoe gaat het? ""Nou, het gaat prima met mij mijnheer XX, maar kan ik misschien iets voor U doen? ""Eigenlijk wel, want ik zou nog graag zo'n zelfde paar schoenen als vorig jaar van je willen hebben.Weet je het nog?" En of ik het wist, want Anton Kramer had zijn werk wel goed gedaan, 's Avonds half acht stond ik weer op de stoep bij de familie XX en ik werd vriendelijk ontvangen. De heer des huizes had aan 1 schoen passen al genoeg en leek tevreden. Mevrouw des huizes vroeg aan mij:"Lust je nog een lekker koppie warme chocolademelk?". Waarop ik zei: "Nou, dat zou met dit gure weer lekker zijn". Na de chocolade en de betaling probeerde ik, omdat ik mij niet 100% gemakkelijk voelde, zo gauw mogelijk op te stappen. "Bedankt voor de opdracht, en tot ziens.", waarop de heer des huizes, meelopend voort naar de "voordeur mij nog een vraag stelde. :"Zou je nog wat voor mij willen doen, jongeman?", waarop ik antwoordde: "Dat hangt er van af, mijnheer. ""Nou.Weet je. Hier heb je weer die ene schoen en als jij zo vriendelijk zou willen zijn om die bij vriend Kliffen af te geven. Hij kost deze keer niets, want het is namelijk zo: Mijn schoenen zijn nog goed, maar die van de heer Kliffen zijn niet meer zo goed. Die kan wel een nieuwe gebruiken. Ik draaide mij om en ik keek de man goed aan en ik dacht: "wat een fantastisch iemand, dat zo'n rijke man met z'n klompvoet oog en aandacht heet voor zo'n man als Piet Kliffen. "De volgende zondagmorgen in de kerk bromde die man nog net als dat jaar ervoor tijdens het zingen. Alleen voor mij klonk het deze keer als de stem van een nachtegaal. Zo mooi. Misschien is dit verhaal later wel de reden voor mij geweest om in Sint- Pancras te blijven, want het is een vreugde om in een dorp te mogen wonen waar de ene man of vrouw onbaatzuchtige liefde en hulp kan opbrengen voor een ander. Ook al is die van een totaal andere signatuur. Iets in de sfeer van: Zoals er staat geschreven "dat de een de ander uitnemender acht dan zichzelf". Henny Voegop. 97

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Klin - Sint Pancras | 2004 | | pagina 101