gevraagd naar de toestand en die had hem verteld dat de directeur en de baas water
en vuur waren.
Dit horend ontstak Van Spengler in woede. Deze had zich reeds onomwonden voor
het ontslag verklaard en zei nu het te betreuren dat een lid van de commissie bij een
mindere om inlichtingen over een meerdere vroeg.
Niemand verklaarde zich tegen het ontslag. Wel werden hieraan twee voorstellen
gekoppeld:
burgemeester Kroonenburg pleitte ervoor om hem tot tijdelijk fitter te benoemen,
anderen om zijn vrouw nog gedurende 10 weken 15,- te geven.
Het eerste werd niet besloten, het tweede wel.
In 1922 was de toestand in de fabriek kritiek. Het was winter en het vroor dat het
kraakte. Naast de directeur waren er nog twee gezonde werknemers in de fabriek
aanwezig, de rest was geveld door de Spaanse griep.
Het was een spannende tijd geweest, gelukkig was men er in geslaagd de gas-
voorziening gaande te houden.
In februari 1926 was de heer G.J. Remer, lantaarncontroleur en incasseerder te St,
Pancras overleden.
In zijn plaats werd J.Miessen benoemd op een wedde van 750,--.
De heer A. Zeeman bedankte als lijnman. Ook deze vacature werd opgevuld door de
heer Miessen. Met de laatste betrekking verdiende hij 100,—.
Kortelings vertelde de heer Cor Hart, dat hij in de hoogste klas van de lagere school
een advertentie van het gasbedrijf in de Langedijker Courant had gelezen: de fabriek
vroeg een leerjongen.
De kalender wees 1934 aan. Crisistijd. Slechts voor weinigen was weggelegd
hetgeen momenteel als zeer normaal wordt beschouwd, dat de kinderen die de lagere
school hebben doorlopen zich vervolgens h aanmelden bij een school voor
voortgezet onderwijs. Voor Cor zat doorleren er ook niet in, hij besloot te
solliciteren als leerjongen. De moed zonk hem bijna in de schoenen, toen hij hoorde
dat er 24 sollicitanten waren. Maar hij behoorde wel tot de 5 gelukkigen, die voor
een nadere kennismaking werden uitgenodigd, (uit elk der deelnemende gemeenten
één sollicitant).
De directeur zag wel brood in hem, Cor werd benoemd als leerjongen.
83
