De dominee had gelijk. Mensen waarschuwen voor het nationaal socialisme zag hij
terecht als zijn taak. De manier, waarop hij dit deed, was minder goed gekozen.
Binnen de kortst mogelijke tijd werd hij in zijn kraag gegrepen en weggevoerd naar
een gevangenkamp. Na de oorlog keerde hij terug, erg ziek en geheel verzwakt, en
niet lang daarna overleed hij.
Gedurende een groot deel van de oorlog stond het huis dus leeg. Af en toen woonde
er een hulpprediker in. Zo'n mijnheer werkte hier een tijdlang, kon dan ergens
anders een vaste betrekking krijgen of verdween om een andere reden. Eén van deze
tijdelijke krachten bracht een onderduiker mee, een jood, die hij aan de Twuyverweg
onderdak verschafte. Toen de hulpprediker verdween, bleef de onderduiker. Meer
zelfs. De oorlog duurde al een hele tijd en de onderduiker had een vrouw en een kind
in Amsterdam wonen. Dezen wist hij naar de Herdershoeve van St. Pancras te
smokkelen. Zwart van magerte kwamen de vrouw en het kind daar aan. Ze
vertrouwden erop dat er aan de Twuyverweg mensen met een hart woonden en hun
vertrouwen werd niet beschaamd. Na de oorlog hebben deze onderduikers nog hun
dank betuigd aan hun helpers.
Een bewoner van de Herdershoeve had een goede vriend, zijn buurman en tevens
hoofd van de Openbare school. Deze laatste was lid van de N.H. kerk, was er zelfs
voorlezer en voorzanger. Toen er mensen op het dorp waren, die een christelijke
school stichtten, vond de dominee dit niet prettig. Enerzijds kon hij zich voorstellen
dat bepaalde mensen graag zo'n school wilden, anderzijds zag hij de noodzaak er
niet van in. Nu was hij zowel de herder van de meester van de openbare- als van die
van de bijzondere school. De dominee kon het niet over zijn hart verkrijgen om voor
één van beide scholen partij te kiezen. De meester van de laatste school kwam in de
Hoeve op bezoek en vertelde de herder dat hij fout zat. De dominee moest voluit
partij kiezen voor zijn school. De bewoner van de Herdershoeve schudde daarop zijn
hoofd. De meester van de bijzondere school ging nadien met een grote boog om de
Herders-hoeve heen.
Leuk om te vertellen is dat een in deze pastorie wonende dominee omstreeks 1870 -
1880 reeds in het bezit was van een der eerste fototoestellen en zelf foto's maakte.
Niet alleen maakte hij plaatjes van zichzelf, nee, hij fotografeerde ook vanuit de deur
of een raam van de Herdershoeve. Zelfs ging hij af en toe de straat op en maakte
48
