Inmiddels is de Bijstandwet er gekomen en deze heeft het werk van Armbestuur en
kerkelijke diaconieën overgenomen. Deze wet maakte ook dat naast de lasten ook de
lusten naar de gemeente zijn overgegaan. De gemeente kreeg de landerijen van het
Armbestuur maar moest ook een ambtenaar voor dit werk hebben. Was het vroeger
een gunst dat een arme iets kreeg, nu heeft hij er recht op. De gemeente moet het uit
betalen, tenminste drie jaar voorschieten en krijgt van het Rijk een bepaald gedeelte
terug. Uitkeringen in natura, zoals brandstof en vlees, komen weinig of niet meer
voor maar de taai bleef. Alleen in de oorlogsjaren kon dit geen doorgang vinden,
toen had men geen meel (geen bonnen) en gebeurde het niet.
Maar reeds in 1946 werd het oude gebruik in ere hersteld. Voorzover ik weet vindt
het nergens anders plaats. Wel zijn er op andere plaatsen andere gewoonten. Zo
1965 Gereed om naar de scholen te gaan met een mand vol taaipoppen.
Voor Raadslid Jan Kloosterboer en burgemeester C. K. Kroonenburg.
Achter gemeente-opzichter Dirk Bruin, raadslid Jaap de Vries,
raadslid Jan Nierop, armvoogd mevr. Volkers, raadslid K. Timmer
129
