Omstreeks 1975 kocht hij een boerderij onder Schoorldam. Hij was toen eigenaar
van een café met vier huizen in Alkmaar, een zomerhuis in Koedijk en een huis in
Broek op Langedijk. Dit bezit vormde het onderpand voor laatstgenoemde aankoop.
Henk kreeg de tijd mee, na enkele jaren was zijn boerderij het dubbele waard.
Hij verkocht de boerderij toen hij vernam hij dat het Zusterhuis te Warmenhuizen te
koop was. Dit kocht hij en maakte er een tehuis voor daklozen van. Ongeveer 20
mensen konden daar huisvesting vinden. Zwervers, landlopers en dergelijke
personen, die bij een gemeentebestuur op de stoep stonden of zaten, werden er door
de Sociale Diensten naar toe gestuurd.
Henk was er kok, schilder, tuinman en timmerman.
Zijn vrouw hield de (slaap)kamers schoon. Geen aangenaam karwei, niet alle gasten
wisten vrij te blijven van vervuiling, de matrassen moesten met degelijk materiaal
beschermd worden tegen eventuele lekkages en andere ongemakken. Zo vervulde
het vroegere zusterhuis waarvan de kerkzaal was omgetoverd in een recreatiezaal,
een maatschappelijke taak.
Niet alle omwonenden waren even blij met hun nieuwe buren. Een burgemeester
stuurde een Rijkscontroleur op hen af. De man bracht voor Henk en zijn vrouw een
zeer gunstig rapport uit. De mensen werden prima verzorgd en ook deden de
Goesinnes pogingen om de ontspoorde mensen weer wat in het gareel te krijgen. "Ik
voelde me soms net een sociaal werker", zei Henk. "Ik heb eens een stuk of zes van
die gasten, waaronder mijn vader, meegenomen in mijn busje, om hun eens wat
vakantie te gunnen. Ik reed met hen naar Spanje en liet hun een heel stuk van de
kust zien. Wanneer ik hen op de een of andere bezienswaardigheid wees, zaten ze te
slapen, maar als ze een café zagen, waren ze niet te houden en vlogen ze naar binnen
om de paar zakcenten, die ze van me hadden gekregen, op te zuipen."
De gasten kwamen overal vandaan - sommigen werden bij hen ondergebracht met
de wetenschap dat ze nog slechts enkele weken hadden te leven en het
onverantwoord was om hen hun laatste dagen onder de blote hemel te laten
doorbrengen.
Toen Henk en zijn vrouw dachten dat ze langzamerhand de a.o.w.-leeftijd begonnen
te naderen, hebben ze dit werk langzaam afgebouwd. Ze namen steeds minder
nieuwe gasten aan en zo werd dit werk heel geleidelijk beëindigd.
Nu kan Henk- ook al is hij reeds 74 jaar oud - nog moeilijk stilzitten. Hij is geregeld
in de weer met zijn huis of tuin.
125
