Nu kan hij met recht zeggen, dat hij veel zeeën heeft bevaren, en zowel het
Suezkanaal als het Panamakanaal en de Straat van Malakka kent.
Later koos hij weer voor de wal.
Zijn kennis van het schoenmaken bracht hij bij Piet Vroegop in de praktijk.
Verder raakte hij doorkneed in het boerenwerk en hadden zaag en hamer weinig
geheimen voor hem.
Hij had inmiddels verkering gekregen.
Dat was in de tijd dat hij bij Wijsmuller voer. Toen maakte hij wel eens een reis met
een baggermolen en beleefde daar nog een angstig avontuur mee. Het ding sloeg om
en wanneer een baggermolen omslaat, duikt hij meteen ondersteboven. Henk wist er
op tijd af te springen en dook later naar twee runners, die daartoe geen kans hadden
gezien. Hij wist hen te helpen en gelukkig slaagden de drie erin veilig aan boord
van de sleper te komen. Wel waren ze door en door koud, het was midden februari
en de watertemperatuur was 3° C. Ze moesten met warme handdoeken en cognac
weer op temperatuur worden gebracht.
Verder moesten ze schepen in nood ophalen, aan de grond gelopen of brandende
schepen ergens naar toe brengen.
Henk zou Henk niet zijn wanneer hij niet elders ook aan de sleep ging. Zoals die
keer toen hij met zijn brommer langs de Kanaaldijk te Koedijk reed. Daar kreeg hij
een fietsende jongedame in het oog en Henk slaagde erin dit vrouwelijk schoon op
sleeptouw te nemen..
Een politieagent zag dit spektakel. De man blies op zijn fluit en Henk stopte. De
agent zei: "Zoiets heb ik nou nog nooit meegemaakt, een fiets op sleeptouw!"
Henk zei tegen hem: "Mijnheer de agent, dan moet U maar eens naar Ymuiden gaan,
dan kunt U me nog veel vaker zien slepen want ik werk bij Wijsmuller". De agent
haalde zijn zakboekje tevoorschijn om Henk te bekeuren waarop deze vroeg: "Moet
dat?" De agent zei: "Waarom denk je dan dat ik langs de weg ben, om vliegen te
vangen Hij vroeg Henk ook wie het meisje was. Hij antwoordde dat niet te weten
maar dat hij haar op sleeptouw had genomen, omdat men nooit weet hoe een koe een
haas vangt. De agent mopperde nog wat, het meisje was inmiddels al lang verder
gefietst en wachtte hem een eind verder op. De agent liet hem verder met rust en het
meisje werd later zijn vrouw.
Op 21 maart 1963 trouwden ze op het stadhuis van Alkmaar, Henk en Tinie Peere
boom en 's avonds vierden ze hun bruiloft in "Waakt en Bidt"
123
