Later ging hij varen. Eerst bij de binnenvaart. In het begin op een tanker die veelal
de Rijn bevoer. Daarna op een sleepboot. Vaak voeren ze van Rotterdam een eind
Duitsland in. Een mooie gelegenheid om wat Hollandse koffie Duitsland binnen te
smokkelen. Tijdens de eerste naoorlogse jaren was de koffie in Duitsland erg schaars
en duur. Met boter was het eenzelfde geval Hiervan wilden de mannen profiteren. Ze
zorgden er steeds voor dat ze uit Nederland een ruime voorraad meenamen die ze
over de grens trachtten te slijten. Uiteindelijk werd deze sluikhandel ontdekt. De
Duitse politie kwam aan boord en stelde een grondig onderzoek in.
Henk was op dat moment net van boord en besloot om niet terug te gaan naar de
sleper, maar per benenwagen naar het vaderland terug te keren. Bij Elten - dit
Duitse gebied is vlak na de oorlog enige tijd Nederlands gebied geweest, - wilde hij
de grens over. Daar werd toen nog wacht gelopen. Hij wachtte totdat twee heen en
weer lopende wachtsoldaten elkaar ontmoetten en samen een praatje maakten. Van
dat ogenblik maakte hij gebruik, hetgeen niet kon verhinderen dat hem nog enkele
kogels achterna werden gezonden.
In 1952 zocht hij werk bij het circus Mikkenie. Daar ontmoette hij zijn vriend Piet
uit Den Haag, die indertijd met hem het internaat was ontvlucht. Deze ging eens
voor Henk aftasten of er niet een werkplaats voor hem was te vinden. Piet kwam
terug met de boodschap: "Je mag kiezen, je kunt bij de olifanten werken of je kunt
rekwisiteur worden. Olifanten leek Henk niets dus koos hij voor rekwisiteur. Hij
moest helpen bij het gereedmaken van de zitplaatsen, de bezoekers hun plaats
wijzen, en na de voorstellingen de banken en stoelen schoonmaken en voor zover
nodig, op orde brengen. Dit betekende dat hij in feite dag en nacht moest werken. En
de opzichter had een vaste wet: Wie te laat kwam, moest meteen boete betalen. Ook
hier hield Henk het enige tijd vol. Dit duurde totdat hij eens twee minuten te laat op
zijn werkplek verscheen en de opzichter zei: "Kom mee, je bent twee minuten te
laat, we gaan naar het kantoor, je moet 2,— boete betalen. Dit maakte dat Henk
besloot: "Ook hier ga ik vandaan".
Op dat moment stond het circus in Rotterdam. Omdat er toch iets verdiend moest
worden ging Henk langs de huizen schilderijen verkopen. Maar voor zoiets heb je
een vergunning nodig en die bezat hij niet. De politie bracht hem al spoedig aan zijn
verstand dat hij zich met iets bezighield dat ongeoorloofd was.
121
