Naar aanleiding van door hogerhand gestelde vragen over de wenselijkheid van
samenvoeging van een of meer gemeenten antwoordde de Municipaliteit van Broek
nog in een op de 30° van de wijnmaand 1809 gedateerde brief:
Splitsing of combinatie van gemeenten is o.i hier niet noodzakelijk vanwege
financiën, nering of beroepen.
Dit bleef zo tot 1812.
Toen lagen de kaarten anders.
In ons land was de toestand geleidelijk veranderd. Toen de Fransen in 1795 hier
arriveerden, trokken ze achter de schermen wel aan de touwtjes maar zaten er nog
landgenoten op de verschillende regeringszetels.
Op de regeerders werd druk uitgeoefend om de Fransen ter wille te zijn. Deze druk
werd steeds sterker, maar naar de zin van Napoleon niet krachtig genoeg. Daarom
werden "de lage landen bij de zee" in 1810 ingelijfd bij Frankrijk en werd de macht
van Napoleon hier steeds meer gevoeld.
In 1812 werden Oudorp, St. Pancras en Broek op Langedijk zonder meer samen
gevoegd.
Een jaar later werden Napoleons legers bij Waterloo verslagen en kreeg ons land
zijn vrijheid terug. Veel door de Fransen hier aangebrachte veranderingen werden
teruggedraaid en ook kwam er een eind aan de samengevoegde gemeente waarvan
St. Pancras deel uitmaakte.
Dit blijkt uit het Register van besluiten van de Raad der gemeente te Broek op
Langedijk aangelegd bij de scheiding dezer gemeente van die van Sint Pancras
en Ouddorp
Dit begint met:
Gezien het besluit van Zijne Majesteit (koning Willem I) van 19 februari 1817
benoemen Gedeputeerde Staten tot Schout en Secretaris van Broek op Langedijk D.
KEIZER en als Raadsleden of Assessooren:
Frederik de Boer, Hendrik Boogert, Aal bert Spoor, Pieter Swager en Jacob
Schermer.
Waar nog gecombineerd is moet de burgemeester direct aan de Schout van de
afgescheiden gemeente alle relevante stukken overhandigen en alles wat op de
afscheiding betrekking heeft, moet zo goed mogelijk worden geregeld.
101
