rechten had St. Pancras ook bij de Grondpagten geen been om op te staan, omdat men had verzuimd deze rechten tijdig bij de komst van het kadaster te laten beschrijven. zorg dat je op tijd bent... Maar dan moet je wel op het uurwerk kunnen vertrouwen en in 1888 liep de torenklok dermate onregelmatig dat er geen touw aan viel vast te knopen. En dat in een tijd toen veel mensen uit Sint - Pancras aangewezen waren op de toren-klok. Het college had een deskundige om raad gevraagd. Een van elders komende klokkenist, Schothorst geheten, ging het uurwerk bekijken. Na enig onderzoek meldde hij: "De klok is verouderd en totaal versleten. Herstel zal uiterst moeilijk en erg kostbaar zijn en daarom adviseer ik U een nieuw uurwerk te kopen. Ik kan Uw gemeente laten kiezen uit twee uurwerken, die beide voor dit doel kunnen dienen. Het prijsverschil tussen de uurwerken bedraagt 100,—." In de raadsvergadering, waar men moest beslissen over dit voorstel, opende de heer Slijker de discussies en zei dat hij het wenselijk vond om het grootste exemplaar te nemen. Een bedrag van 100,- mocht niet de doorslag geven wanneer het ging om een krachtig uurwerk, waar men algemeen plezier van zou hebben. De burgemeester en Wethouder Kalis waren het roerend met Slijker eens. Wethouder S. Duif zei dat de heer Schothorst had verteld dat wij hier in St. Pancras het ook wel met het kleinste zouden kunnen doen en dat ook dit uurwerk aan twee kanten een wijzerplaat had. (Eerder moest men voor elke wijzerplaat een apart uurwerk hebben). Duif voelde er veel voor om dit eerst eens te onderzoeken. Dit door Duif gelegde ei werd gretig opgepakt door andere raadsleden en leidde uiteindelijk tot: De raad stelt de beslissing even uit en wacht op nadere inlichtingen van de heer Schothorst omtrent het goedkopere uurwerk. Aan de klokkenist werd bericht dat St. Pancras had gehoopt met 400,- klaar te zijn. Een verschil van 100,- vond men erg veel en men wilde wel eens weten hoe da in elkaar stak. Daarnaast merkte de raad op dat de heer Schothorst in zijn aanbieding vermeldde dat hij voor arbeidsloon f2,50 per dag rekende. In St. Pancras was en is een gewone werkkracht veel goedkoper en dezen zijn hier in ruime mate voorradig, wierpen de raadsleden hem voor de voeten. In een volgende vergadering was de nadere toelichting ontvangen. Het bleek dat ook toen alle waar naar zijn geld was: een goedkopere klok kon wel, maar had zijn 70

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Klin - Sint Pancras | 2002 | | pagina 72