rechten had St. Pancras ook bij de Grondpagten geen been om op te staan, omdat
men had verzuimd deze rechten tijdig bij de komst van het kadaster te laten
beschrijven.
zorg dat je op tijd bent...
Maar dan moet je wel op het uurwerk kunnen vertrouwen en in 1888 liep de
torenklok dermate onregelmatig dat er geen touw aan viel vast te knopen. En dat in
een tijd toen veel mensen uit Sint - Pancras aangewezen waren op de toren-klok.
Het college had een deskundige om raad gevraagd. Een van elders komende
klokkenist, Schothorst geheten, ging het uurwerk bekijken. Na enig onderzoek
meldde hij: "De klok is verouderd en totaal versleten. Herstel zal uiterst moeilijk
en erg kostbaar zijn en daarom adviseer ik U een nieuw uurwerk te kopen. Ik kan
Uw gemeente laten kiezen uit twee uurwerken, die beide voor dit doel kunnen
dienen. Het prijsverschil tussen de uurwerken bedraagt 100,—."
In de raadsvergadering, waar men moest beslissen over dit voorstel, opende de heer
Slijker de discussies en zei dat hij het wenselijk vond om het grootste exemplaar te
nemen. Een bedrag van 100,- mocht niet de doorslag geven wanneer het ging om
een krachtig uurwerk, waar men algemeen plezier van zou hebben. De
burgemeester en Wethouder Kalis waren het roerend met Slijker eens.
Wethouder S. Duif zei dat de heer Schothorst had verteld dat wij hier in St. Pancras
het ook wel met het kleinste zouden kunnen doen en dat ook dit uurwerk aan twee
kanten een wijzerplaat had. (Eerder moest men voor elke wijzerplaat een apart
uurwerk hebben).
Duif voelde er veel voor om dit eerst eens te onderzoeken. Dit door Duif gelegde ei
werd gretig opgepakt door andere raadsleden en leidde uiteindelijk tot: De raad
stelt de beslissing even uit en wacht op nadere inlichtingen van de heer Schothorst
omtrent het goedkopere uurwerk.
Aan de klokkenist werd bericht dat St. Pancras had gehoopt met 400,- klaar te
zijn. Een verschil van 100,- vond men erg veel en men wilde wel eens weten hoe
da in elkaar stak. Daarnaast merkte de raad op dat de heer Schothorst in zijn
aanbieding vermeldde dat hij voor arbeidsloon f2,50 per dag rekende. In St.
Pancras was en is een gewone werkkracht veel goedkoper en dezen zijn hier in
ruime mate voorradig, wierpen de raadsleden hem voor de voeten.
In een volgende vergadering was de nadere toelichting ontvangen. Het bleek dat
ook toen alle waar naar zijn geld was: een goedkopere klok kon wel, maar had zijn
70