Later bestempelde de gemeente mijn land als industriegrond. (hetgeen betekende dat hij alle nieuw- en verbouwplannen wel kon vergeten als strijdig met de industriebestemming) Na heel veel praten en trage beslissingen hebben ze me tenslotte uitgekocht. Dan zegt de buitenwacht natuurlijk, dat het financieel wel goed zit. En het was niet slecht, maar je moet wel bedenken, dat ze me eerst gedurende zeven jaar aan het lijntje hielden voor er een beslissing werd genomen. Zeven belangrijke jaren voor iemand inde bloei van zijn leven, die vooruit wil." Nadat de gemeente zijn land had gekocht om er industrieterrein van te maken kocht Jacob een klein tuindersbedrijf in Winkel. Wel waren er mogelijkheden om ui te breiden en dat laatste deed hij daar ook. Hij verbouwde kool en aardappelen, maar had daarnaast ook geregeld een perceel bloembollen. Zijn bedrijf groeide uit tot 30 hectare. Een mooi bedrijf, maar Jacob wilde meer. Hij voorzag dat het op de lange termijn in Nederland moeilijk zou worden om tegen de concurrentie op te boksen. Met zijn vrouw en beide zonen Jan en Martin sprak hij over emigreren naar Canada. Besloten werd dat ze daar eerst een kijkje zouden gaan nemen: In Canada een tijdje vakantie houden en tegelijk wat rondkijken. Ze hadden daar nog maar net een dag of drie rondgereden toen de net elf jaar oude Martin 's avonds zei dat ze het eerste het beste vliegtuig naar huis moesten nemen. Natuurlijk keken Jacob en vrouw Rita hem verschrikt aan, maar dat veranderde ras, want Martin voegde er aan toe dat ze bij terugkeer in Nederland de boel dan zo snel mogelijk moesten verkopen om definitief naar Canada te gaan. En de één jaar oudere Jan was het roerend met hem eens. Dertig jaar nadat Jacob was begonnen te experimenteren met een stelletje bloembollen en wat groente emigreerden ze naar Canada. Veel agrarisch gerichte emigranten pakken, als ze daar aankomen, hun oude beroep weer op. Jacob deed het anders. Hij begon met rondkijken en vragen en kwam tot de ontdekking dat in kippen het meeste brood zat. Dus werd Jacob kippenboer om te voorzien in de behoefte aan 'chicken'. Tot zover waren we op de hoogte van de vliegkunsten van deze Duif. Siem Wognum wist Jacob over te halen om zijn laatste ervaringen voor De Klin op papier te zetten en hij was zo vriendelijk dit te doen. Hij schreef In antwoord op je vraag hoe het me in Canada bevalt: Heel goed! maar daar ben je wel niet tevreden mee. 185

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Klin - Sint Pancras | 2002 | | pagina 187