tot verdriet van de boeren. Zij immers verdienden een centje bij aan de visserij op
de meren. Op de droogmakerijen werd aanvankelijk alleen veeteelt gepleegd. In de
negentiende eeuw veroorzaakte de veepest gigantische verliezen, waarna akker -
bouw de plaats van de veeteelt innam.
Het pad kreeg in 1929 een tegeldek. Vanwege de slechte financiële toestand wer
den die werkzaamheden slecht uitgevoerd. Burgemeester Kikkert van Koedijk had
de eer het pad te openen. Een paar decennia later rees het plan om tussen beide
dorpen een heuse weg te maken. Rond 1950 werd het traject van die weg uitgezet.
Het volgde zo ongeveer het traject van het huidige pad. Van hogerhand werd mede
werking geweigerd, omdat er inmiddels plannen voor een ruilverkaveling waren
gekomen. Dat die weg er niet kwam, is op zichzelf niet te betreuren. Daardoor
heeft het Daalmeerpad nog lang kunnen voortleven en daardoor weten ook te
twintigers en dertigers van nu nog van de oude glorie van het pad.
Er is nog een reden waarom het niet zo erg was, dat de weg er nooit gekomen is.
168
