dat het voor hun portemonnee beter was wanneer ze buiten de veiling om
hun producten verkochten.
De veilingbesturen van Broek, Noord - Scharwoude en Warmenhuizen
besloten om te fuseren en gezamenlijk te gaan veilen in Noord -
Scharwoude. Dit plan werd rond 1970 voorbereid. Ook besloot men toen om
van de oudste veiling in Nederland een monument te maken en dat als
museum in te richten.
In "100 jaar Broeker veiling" wordt over de sluiting van de Broeker veiling
verteld:
1973 Op 28 december was het de laatste veilingdag in Broek op Langedijk. Het
doek viel... De bakermat van het veilingwezen moest door de veranderde
omstandigheden de poorten sluiten, nadat het zo spontaan en simpel was begonnen
op 29 juli 1887.
De laatste veiling geschiedde onder zeer grote belangstelling. Toen de laatste schuit
met het product groene kool was geveild en de klok definitief werd stilgezet, sprak
de veilingleider Entius, die het laatste halfjaar tevens als afslager fungeerde, nog
enkele woorden. Hij overhandigde de laatste aanvoerder en koper een luxe doos
sigaren met een balpen met inscriptie. Begrijpelijk, dat er geen hoerastemming
heerste.
Na de sluiting verliet men zijn veiling, waarop generaties trots waren geweest en
die nu toe het verleden behoorde. Vooral de oudere "Broekers" hadden het er
moeilijk mee en "sloften" stilletjes en in gedachten huiswaarts.
Een oudere tuinder en tevens jaren bestuurslid in eerder dagen, Jan Kloosterboer
uit Sint - Pancras stapte als één der laatsten ook op en zei tot zijn even oude
collega, Maarten Ooyevaar: "Het is gebeurd Maarten, we gaan maar, dur is niks an
te doen!"
De veiling van Noord - Scharwoude ging al spoedig samenwerken met die in
Zwaagdijk. In 1983 sloten de Langedijkers zich aan bij de veiling uit de Streek en
enige tijd later verhuisden ze met hun handel naar Zwaagdijk.
Hoewel de voorzitter van deze laatste veiling, die de W.F.O. heette, eind 1996 nog
luidkeels verklaarde dat de W.F.O. zou blijven bestaan, werd deze in 2001
eveneens gesloten en was is er in Noord - Holland geen enkele groenteveiling
meer.
De malaise in de tuinbouw, de schaalvergroting, de verstedelijking, het zijn
allemaal factoren. De grootste was het op contract leveren: met Albert Heyn of een
andere groot-grutter overeenkomen om op een zeker tijdstip een bepaalde hoe-
164
