85
Nadat de prijzen tijdelijk iets beter waren geweest, schreef iemand in de Alk-maarsche
Courant dat het met de nood van de tuinders wel wat meeviel. Met andere woorden,
'die lui doen niets liever dan klagen.'
De zoon van raadslid D. Kloosterboer Jzn. in de volksmond 'Jaap De' genoemd,
daarmee aangevend dat hij een zoon was van Dirk Kloosterboer, nam dit niet en klom
in de pen. Onder de titel "NOOD DER TUINDER schreef hij dat deze mijnheer
van de krant zich moest schamen. O ja, hij kon zich best indenken dat iemand met een
vast salaris moeite had om zich een voorstelling te maken van de narigheid en
armoede waarmee de tuinders worstelden. Maar wanneer zou deze mijnheer geloven
dat er echt nood heerste bij de tuinders Moest er eerst een stel failliet gaan
""Momenteel leven er in St. Pancras heel wat mensen op de pof. Als men niet weet
wat dit betekent: die mensen hebben geen geld meer in huis en kunnen de bakker,
slager kruidenier en melkboer niet betalen en ze laten hun schulden opschrijven Ze
hopen deze te voldoen uit een goede opbrengst van de stapelproducten
(=bewaarkool). En dat kan, tenminste als deze een goede prijs gaan opbrengen. Daar
lijkt het echter niet op. Integendeel, het zit tegen, want het weer werkt niet mee, het is
geen koolweer. De temperatuur is te hoog, daardoor ligt de opgeslagen kool in de
schuren te rotten
Die mijnheer spreekt ook over "de beste oorlogsjaren voor de tuinders"
Wel, om te beginnen 1911 was een best jaar. Maar 1909 en 1910 waren slechte jaren
Toen werd er met verlies gewerkt en voor velen was 1911 niet goed genoeg om de
geleden verliezen van beide vorige jaren weg te werken.
In 1912 werd opnieuw verlies geleden.
hi 1913 ging het weer beter, maar opnieuw niet genoeg om de schade van het vorige
jaar goed te maken
In 1914 hadden de tuinders een prima oogst, maar door de uitgebroken oorlog was de
uitvoer moeilijk en daardoor bleven de prijzen laag.
De volgende oorlogsjaren waren beslist goed, maarde bedrijfskosten stegen mee
Want wil je kans maken op een goede oogst, dan moet je de akkers wel bemesten.
Maar de regering kon toen niet voor voldoende kunstmest zorgen en wilde een tuinder
zijn land toch voldoende bemesten, dan moest hij aanvulling zoeken op de zgn. 'vrije
markt'. Zelf betaalde hij voor één baal ammoniak 100,- en zoals hij waren er meer.
De winsten van de oorlogsjaren slonken dus weg door de hoge bedrijfsonkosten.
De naoorlogse jaren waren goed en verleden jaar hadden sommigen het zelfs best
Maar er waren er ook die het helemaal niet goed hadden en die laatste groep zat dit
jaar, nu het over het algemeen opnieuw slecht ging, nog beroerder dan de anderen.
Hij besloot met :Tenslotte nog dit: St. Pancras wordt altijd gerekend als het beste dorp
van de Langedijk Dan moet het dus verderop in de Langedijk nog slechter wezen
