In St. Pancras besloten B en W. de vishandelaar Esseveld in de arm te nemen en er bij
hem op aan te dringen van dit aanbod gebruik te maken.
De arbeidersorganisaties lieten
in dezen ook van zich horen. Ze
vroegen de gemeente om bo
ven de uitkering, die het Rijk
aan de werklozen gaf aan ieder
werkloos gezinshoofd een uit
kering van 0,80 per dag te
geven en wanneer er in het ge
zin kinderen jonger dan 13 jaar
waren, er voor ieder kind nog
per dag 0,15 bij te doen. In St.
Pancras voelde men hier niet
voor want de veenderij kostte al
De op het land uitgespreide veenmassa wordt door Jan li ever zo veel en meer kon er echt niet
vlak gemaakt en in elkaar geperst. af.
Er was in die tijd als voorloper van het latere Arbeidsbureau de Correspondent voor
de Arbeidsbemiddeling. Bij hem konden zowel de om werk zoekende arbeiders als de
om arbeiders zoekende werkgevers terecht. Aanvankelijk werd deze functie vervuld
op de gemeentesecretarie. Door toename van de werkloosheid vroeg dit zoveel van de
burgemeester dat hij in 1921 aan de Raad voorstelde hiervoor iemand in dienst te
nemen tegen een beloning van 75,per jaar. Het college had reeds iemand op het
oog nl. de heer G. Booy Azn.
Raadslid Schuit dacht dat er in de gemeente wel meer mensen zouden zijn, die zin
hadden in dit baantje. Daarom werd er een oproep geplaatst en in de volgende
vergadering werd gestemd tussen twee gegadigden, waarbij G. Booy 4 stemmen kreeg
en P. Volkers (de man van de radiodistributie) 3 stemmen.
De correspondent moest elke dag op een vaste plaats enkele uren zitting houden,
bemiddelen tussen werkgever en werknemer, bekendheid geven aan binnen gekomen
vragen om personeel en zich op de hoogte stellen van de arbeidsmarkt hier en elders.
Er was ook een commissie van toezicht, waarin A Bakker en C. Wiering zaten als
werkgevers en T. Groen Jbzn. en P. Kooy Joh.zn. als werknemers. (1922)
83
