12
Daarin herkent Tine zichzelf, terwijl de door ons geraadpleegde klasgenoten
dachten dat dit Ineke Nieuwland was.
We schreven aan Tine dat haar leeftijdsgenoten haar voor een ander aanzagen en
ze reageerde hierop met "Op die school-groeps-foto sta ik dus aan de kant en ik
voelde me niet lekker, omdat ik ziek aan het worden was. Misschien was dat wel de
chicken-pox. Ik probeer er hard over na te denken, maar ik weet niet meer hoe die
kinderziekte in het Nederlands heette. Het was die ziekte met al die blaasjes op de
huid die later korstjes worden, (waterpokken
Mijn broer Nico en ik waren erg rustige kinderen, die op school zelden met andere
kinderen speelden. We stonden in het speelkwartier maar tegen de muur van de
school aan. Ik was gewoon te verlegen om andere kinderen te vragen of ik mee
mocht spelen, ofschoon ik het wel graag gewild had. Het zou goed geweest zijn als
onderwijzers of onderwijzeressen er notitie van hadden genomen om ons op gang
te helpen. Geen wonder dat die andere kinderen nu niet precies weten wie ik was.
ik viel niet op.
Een krantenartikel.
Een in de Langedijk woonachtige vriendin gaf aan mevr. A. Kort - Rentenaar een
vergeeld krantenartikel. Ze had dit bewaard omdat er iets in werd verteld over
familieleden van haar, die in Sint - Pancras hadden gewoond. Toen ze mevr. Kort
hier opzocht gaf ze haar het bewuste artikel zeggend: "Je woont nu in St. Pancras
en niet meer in het dorp waar je vader gedurende lange jaren vrachtrijder was, hier
heb je iets van vroegere familieleden van mij, die ook in Sint Pancras hebben
gewoond.
Mevrouw Kort las het en dacht: "Niet zo lang geleden hoorde ik een mijnheer
Wognum tijdens een dia-voorstelling iets vertellen over het Kossen-Leyenfonds.
Dit gaat over Leyen en heeft er zeker mee te maken. Weetje wat, ik geef het aan de
vereniging Oud Sint Pancras, daar zal men dit beslist leuk vinden."
Wel ook deze reactie stelden we bijzonder op prijs. Het artikel heeft echter niets
met het Kossen-Leyenfonds te maken, maar het vertelt over de gebroeders Van
Leyen, die naar St. Pancras gingen om hier van hun rust te genieten. Ze trokken
zich echter met stilletjes in een hoekje terug, maar wilden als rustzoekers zich op
hun manier voor ons dorp verdienstelijk maken.
Het artikel, dat ca. 30 jaar geleden werd afgedrukt, luidde:
