Dagenlang reed hij cokes naar het Centraal Ziekenhuis. Cokes is een afvalproduct van een gasfabriek: steenkool wordt verhit en daardoor ontsnapt het gas uit de steenkool en blijft cokes over. Dat is nog heel geschikt om als brandstof te worden gebruikt. In die tijd lag er meestal een hele berg cokes in de nabijheid van een gasfabriek. Allereerst reed Jan naar de Alkmaarse gasfabriek, die aan de Helderse weg stond Met behulp van een schep laadde hij daar een vracht cokes op zijn wagen. Hiermee reed hij naar het Centraal Ziekenhuis. In de omgeving van het ketelhuis werd de vracht, opnieuw met handkracht, gelost. Maar dan was hij nog niet klaar, de in de vuurhaard verbrande cokes liet op zijn beurt een restproduct achter, sintels Deze konden nog heel goed dienst doen als wegverharding. Dus laadde Jan zijn kar vol met sintels en bracht deze dan naar St Pancras of een andere plaats in de omgeving, waar men er gebrek aan had. "Ja", zegt Jan, "het was een zwaar leven Maar er staat tegenover dat de mensen toen veel gemoedelijker waren, lang niet zo gehaast als tegenwoordig, men nam de tijd voor een praatje of om 'een koppie te doen' Piet Leering bezat in de oorlogsjaren een netbos. Dit riet werd gebruikt om ver stuiving van de duinen tegen te gaan Voor zijn baas reed Jan wagens vol naar het dumgebied van Bergen en Bergen aan Zee. Zoals op meer plaatsen langs de kust, was ook daar een aantal Duitse militairen gehuisvest "Ze waren niet onaardig voor me. Vaak at ik bij hen en ik had daar een goed kosthuis", herinnert Jan zich. Minder leuk vond hij het, dat ze af en toe zijn diensten vorderden. Dan moest hij voor het Duitse leger goederen vervoeren. Soms munitie. Ook is het gebeurd dat er een aantal lijken waren aangespoeld. Die moesten ergens in de duinen worden begraven en Jan moest ze daarheen brengen De drenkelingen droegen Duitse uniformen. De hem begeleidende soldaten zeiden dat het "Tommies" waren. Jan deed maar net of hij dit geloofde. Een andere maal moest Jan een lading schoenen vervoeren. Omdat zijn eigen schoeisel niet zo best meer was, dacht Jan, dat hij wel wat van die schoenen mocht hebben en stopte één of twee paar onder het kret. Een S S -er zag dit en beval hem de schoenen weer bij de andere te leggen. In 1947 kon Jan het bedrijf van zijn baas overnemen. Het kostte hem 1500,— en toen was hij de bezitter van enige wagens, ploegen, eggen, een motorschuit en een 133

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Klin - Sint Pancras | 2001 | | pagina 135