Werd iemand werkloos, dan gebeurde het wel dat deze om het werken in Duitsland
te ontlopen, in Frankrijk gmg werken Of men dan moest bouwen aan de
Atlantikwal Naar men zei verdiende het goed. Anderen werkten hier aan de kust
om daar bunkers te maken. Er moest toch brood op de plank komen.
Bedrijven, die produkten leverden die niet belangrijk waren voor de
oorlogsvoering, moesten arbeidskrachten leveren voor Duitsland.
Eén van de eersten die in de herfst 1942 naar Bremen vertrok, was J. Smit. Na een
paar maanden had hij verlof. Zijn conclusie was: Het is me niet tegen gevallen. Hij
had het erger verwacht. Onderduiken was toen nog niet aan de orde. Dus ging hij
na afloop van zijn verlof weer terug.
Een fietsband versleet je in een jaar. Nieuwe banden waren niet te koop.
Geprobeerd werd om de zwakke plakken in de band met een lap te bedekken.
Geregeld kreeg je een lekke band en dan werd er weer een nieuwe lap bijgedaan.
Een uitkomst was de massieve fietsband. Je moest zwaarder trappen en op de
straatstenen hobbelde het meer. Het beste reed je op een asfaltweg.
Met zo'n band was de verlichting een probleem Bij langzaam rijden had je geen
licht Op een avond kwam ik uit school. Bij de spoorwegovergang ging ik stap
voets rijden. Even verderop stond onze ijverige veldwachter en soepel als hij was,
kreeg ik wel een bekeuring. Op heterdaad betrapt heette dat in zijn jargon. Tijdens
de zitting van het Kantongerecht veroordeelden de Edelachtbare Heren me tot een
boete van 1,50.
Koolboeten werden ingericht tot noodwoningen voor vluchtelingen uit Den Helder.
Sommigen van hen zijn hier blijven wonen. Zoals kapper Mölls.
Door het benzinegebrek kwamen de houtgasgenerators in zwang. In plaats van
benzine had men een zak houtjes in de auto.
Dit zijn enkele gedachten, die ik onthouden heb.
De datums komen uit de Alkmaarse Courant en Het boek van de eeuw.
A. Wester.
130
