Zeer onlangs begonnen ze aan een fikse verbouwing, waarvoor ze als 'zestig plus
sers' nu tijd hebben.
Dat ze in Australië wonen, is merkbaar aan haar verhaal over een kangoeroe, dat
hieronder volgt. Ook in dat verre land letten de dames op hun lijn en ze plegen
stevige wandelingen te maken om er niet al te stevig uit te zien. Natuurlijk doet
Tine daaraan mee en op zo'n wandeling neemt ze het diertje wel eens m een linnen
buideltasje mee.
Het kangaroeverhaal begint met: Op een zondag wilde ik om zes uur 's morgens
met Norman, mijn hond, gaan wandelen. Toen we het pad afliepen, zag ik twee
honden bij iets wits staan Ik deed Norman aan de riem, zodat hij niet naar die bei
de honden kon rennen.
Op straat aangekomen, zag ik niets meer. Wel was Norman heftig op die plek aan
het snuffelen. Toen zag ik de beide honden ongeveer driehonderd meter verderop
We gingen er naar toe. Er lag een dode kangoeroe met bloed aan de neus. Die had
waarschijnlijk een klap van een auto gehad. Er staken twee achterpoten uit haar
buidel en die buidel bewoog. Ik boog me voorover en stak mijn hand in de buidel
Het jong verzette zich met poten en staart tegen de buidel. Voorzichtig haalde ik
het jong toch naar buiten. Ik was opgelucht, het beest had al een beetje haar. Als ze
nog geen haar hebben, overleven ze meestal niet zonder moeder. Vervolgens heb
ik een dierenarts op zondagmorgen zeven uur uit bed gebeld. Aan gewicht en li-
chaamsafmetmgen constateerde hij dat het beestje ongeveer vijf maanden oud was.
Ik heb toen het juiste melkmengsel van hem gekocht en ben weer naar huis gegaan.
Ik verwachtte iedere dag dat hij dood zou gaan, want dat is me reeds vaak over
komen. Dat was dan altijd een teleurstelling, maar nee hoor, hij is nog kerngezond
Er is een advocaat in de stad en die heeft een vrouwtjes kangoeroe van twee jaar
oud en hij wil graag een mannetje hebben. Zijn elektrische omheining is twee me
ter hoog.
Dit schijnt een goed idee te zijn, want daar kan geen enkele hond achter de kangoe
roe aan. Maar we zullen eerst de "conservatie commissie" om permissie moeten
vragen omdat, wanneer je zoals ik een jonge kangoeroe hebt, moetje die na ca. vier
maanden weer loslaten in het wild. Daar heb ik geen zin in, want zijn linkerpoot
was gebroken. Onder narcose heeft de dierenarts het gezet en er enkele pennen
ingebracht om alles op zijn plaats te houden. Mijn kangoeroe wordt in het wild
natuurlijk meteen gepakt of doodgeschoten. Ik denk wel dat ik permissie krijg
om voor het dier te blijven zorgen om er later mee naar een advocaat te gaan.
9
